Arturo Goyeneche

Mayor of Buenos Aires ^(en)

1938ko otsailaren 20a - 1940ko azaroaren 26a
← Mariano de Vedia y Mitre ^(en)

- Raúl Savarese ^(en)

→

Bizitza

Jaiotza

1877ko abuztuaren 4a

Herrialdea

Argentina

Heriotza

1940ko azaroaren 29a (63 urte)

Hobiratze lekua

La Recoleta hilerria

Familia

Seme-alabak

ikusi

Juan Carlos Goyeneche

Jarduerak

Sinesmenak eta ideologia

Alderdi politikoa

Radical Civic Union ^(en)

Arturo Domingo Goyeneche (Buenos Aires, 1877ko abuztuaren 4a - Ib., 1940ko azaroaren 29a) argentinar politikari antipertsonalista erradikala izan zen, 1938ko otsailaren 20a eta 1940ko azaroaren 26a bitartean Buenos Airesko alkatea izan zena, Roberto Marcelino Ortiz presidenteak izendatua. Diputatu nazionala ere izan zen, 1919 eta 1921 artean ganberako buru izateko heldu zen. 30eko hamarkadan zehar, zenbait "buruzagiren" laguntzaz, hiriaren hegoaldeko lurraldean bere boterea eraikitzen hasi zen, La Boca auzoetako, orduan portuko lurraldeko, prostituzioak kudeatzen zituzten hainbat pertsonaiekin lotuz, Erradikalismoaren eta enpresa britainiarrei lotutako eskirol handiputzen arteko aliantza bat ehunduz. ^[1]

Alkatea izan zen garaian, Buenos Airesko Obeliskoa eraistea agindu zuen ordenantzari betoa jarri zion, zuela denbora gutxi inauguratua baina biztanleek gaizki hartua. ^[2] 1939an, ospitalea zabaltzeko lursail berriak eskuratu zituzten, baina, denbora gutxian, Arturo Goyeneche alkateak hainbat enpresariri saldu zizkien balioaren hamarren bat baino gutxiagoan, horregatik Ortiz presidentearen ingurua eta Buenos Airesko Batasun Zibiko Erradikaleko hainbat politikari ikertu ziren. ^[3]

Haren gorpuzkiak La Rekoleta hilerriko familiaren mausoleoan daude. Bere seme Juan Carlos joera naziak zituen politikaria izan zen. ^[4]

Erreferentziak

↑ Caudillos y protagonistas políticos en la Boca del Riachuelo Escrito por Diego Alberto Barovero
↑ Quisieron tirarlo abajo, lo salvaron y cumple 75 años. .
↑ Pioneros de la salud, historia de los hospitales públicos de la ciudad de Buenos Aires Enrique Visillac. p 135
↑ Uki Goñi, The Real Odessa, Granta Books, 2003m p. 2