Hear, hear

"Hear, hear" (vaak incorrect als "here, here" gespeld)[1] is een Engelstalige uitdrukking van bevestiging of instemming.[2]

De oorsprong van dit gezegde wordt gevonden in het zeventiende-eeuwse Lagerhuis. Destijds werd het tijdens debatten gebruikt als imperatief ("Hear him! Hear him!") om de aandacht te vestigen op de spreker. Omdat applaudisseren meestal niet toegestaan is in het Lagerhuis en Hogerhuis werd het ook geroepen als blijk van instemming "Hear, hear, all ye good people, hear what this brilliant and eloquent speaker has to say!".[3] De Engelse bibliograaf Thomas Frognall Dibdin legde in zijn boek Bibliomania (1809) uit dat "Hear, Hear" indertijd ook werd gebruikt als een spreker per ongeluk een uitspraak deed die in het voordeel was van de andere partij.[4]

WikiWoordenboek
Zoek hear, hear op in het Engelstalige WikiWoordenboek.
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Hear, hear399724280 op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  • Newman, Stanley (4 maart 1998). "hear, hear". The Mavens' Word of the Day.
  1. ↑ O'Connell, Pamela LiCalzi (15 januari 2004). "Vive la Différence". Geraadpleegd op 14 december 2010. Gearchiveerd op 15 juni 2015.
  2. ↑ Oxford English Dictionary. "Hear! Hear!"[dode link]. Geraadpleegd op 14 december 2010.
  3. ↑ Channel 4 (27 juni 2007). "Unique applause at Blair's last PMQs". Geraadpleegd op 14 december 2010.
  4. ↑ Dibdin, Thomas Frognall (2010). Bibliomania: Or Book Madness; a Bibliographical Romance, in Six Parts, blz. 49. Uitg.: Cambridge University Press, ISBN 9781108015806.