7 cm Gebirgskanone M.99
Dane podstawowe | |
Państwo | Austro-Węgry |
---|---|
Rodzaj | |
Historia | |
Wyprodukowano | ok. 300 szt. |
Dane taktyczno-techniczne | |
Kaliber | 72,5 mm |
Długość lufy | 971 mm (L/13,4) |
Donośność | 4800 m |
Prędkość pocz. pocisku | 300 m/s (pocisk o masie 4,64 kg) |
Masa | 315 kg (działa) |
Kąt ostrzału | od -15° do +17° (w pionie) |
Szybkostrzelność | 2 strz/min |
Obsługa | 5 osób |
7 cm Gebirgskanone M.99 – austro-węgierskie działo górskie.
Działo M.99 zostało wprowadzone do uzbrojenia armii austro-węgierskiej na przełomie XIX i XX wieku. Miało ono krótką lufę ze spiżu Uchatiusa sztywno osadzoną w łożu (nie posiadało oporopowrotnika). Zamek śrubowy. Łoże sztywne, kołowe, jednoogonowe. Zasilanie nabojem dzielonym, ładunek miotający zmienny. Do transportu działo mogło być rozłożone na trzy części.
W momencie wybuchu I wojny światowej działo M.99 było już całkowicie przestarzałe. Brak oporopowrotnika sprawiał, że po każdym strzale działo odskakiwało do tyło o około 150 cm i musiało być ponownie wtaczane na stanowisko bojowe. powodowało to zmniejszenie szybkostrzelności do 2 strz/min. Dodatkową wadą były prymitywne przyrządy celownicze utrudniające trafienie celów położonych w większej odległości. Pomimo tych wad, z braku właśnie wprowadzanych do uzbrojenia dział 7.5 cm Gebirgskanone M.15 działo M99 w początkowym okresie wojny znajdowało się na uzbrojeniu 20 baterii artylerii górskiej.
Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
- landships.freeservers.com. [dostęp 2007-06-06]. (ang.).