Ars subtilior
| Ten artykuł od 2017-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Ars subtilior (łac. subtilis - subtelny, delikatny) - wyszukany styl muzyki czternastowiecznej (późne ars nova) świeckiego pochodzenia, występujący w południowej Francji, Włoszech i na Cyprze[1].
Etymologia
Termin użyty przez Urszulę Günter, a zapożyczony z traktatu Tractatus da diveris figuris Philippusa da Caserta odnośnie do kompozytorów modyfikujących styl motetów z charakterystycznego dla ars nova do stylu wczesnych chanson[2].
Charakterystyka stylu
Spójność tonalna, motywiczna, niezależność kontrapunktowa kontratenoru, powtarzalność wzorów, skomplikowanie rytmiczne (triole, duole, synkopy, rozdrobnienie wartości rytmicznych), manieryczna notacja.
Przedstawiciele
- Antonello da Caserta
- Philippus da Caserta
- Johannes Ciconia
- Baude Cordier
- Martinus Fabri
- Paolo da Firenze
- Matteo da Perugia
- Jacob Senleches
- Solage
- Antonio Zacara da Teramo
Przypisy
- ↑ AntoninaA. Karpowicz-Zbińkowska AntoninaA., Krótki kurs historii muzyki (odc. 9): Ars subtilior - Włochy [online], Christianitias [dostęp 2021-06-13] .
- ↑ Ars subtilior, [w:] AndrzejA. Chodkowski AndrzejA., Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1 [dostęp 2021-06-13] .