Cyrkuł siedlecki

Cyrkuł siedlecki – jednostka terytorialna Nowej Galicji (Galicji Zachodniej) istniejąca od 18 lipca 1796 do 16 kwietnia 1810. Powstała na części obszaru zagarniętego przez Austrię wskutek III rozbioru Polski.

Cyrkuł siedlecki był jednym z 12 cyrkułów Nowej Galicji, podporządkowanych początkowo Zachodnio-Galicyjskiej Nadwornej Komisji Urządzającej powstałych na podstawie rozporządzenia tejże komisji z 18 lipca 1796^[1]. W 1797 podporządkowany Gubernium Krajowemu dla Galicji Zachodniej w Krakowie.

Według przeprowadzonego na początku 1797 spisu ludności, cyrkuł siedlecki liczył 129 429 mieszkańców, w tym 117 092 chrześcijan i 12 337 Żydów^[2].

W 1802 w granice cyrkułu zostały włączone skrawki zlikwidowanego cyrkułu radzyńskiego (łukowskiego). W ramach reformy z maja 1803, z dniem 1 listopada 1803 w granice cyrkułu siedleckiego zostały włączone tereny zlikwidowanego cyrkułu wiązowieńskiego. Cyrkuł siedlecki pozostał jednym z 6 cyrkułów Nowej Galicji, podległych Gubernium Galicji we Lwowie.

Według spisu ludności z 1808 cyrkuł siedlecki w nowych granicach liczył 210 378 mieszkańców^[3].

14 października 1809 wraz z większością Nowej Galicji włączony do Księstwa Warszawskiego i wkrótce zlikwidowany na mocy dekretu królewskiego z dnia 17 kwietnia 1810^[4], w wykonaniu wcześniejszego dekretu z 24 lutego 1810^[5] dotyczącego rozciągnięcia Konstytucji i administracji Księstwa Warszawskiego na tereny dawnej Nowej Galicji przyłączonej do Księstwa Warszawskiego. Wszedł w skład departamentu siedleckiego.

Przypisy