Deontay Wilder

Deontay Wilder
Ilustracja
Wilder w 2018
Pełne imię i nazwisko

Deontay Leshun Wilder

Pseudonim

The Bronze Bomber

Data i miejsce urodzenia

22 października 1985
Tuscaloosa

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

201 cm

Debiut

2008

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

48

Zwycięstwa

43

Przez nokauty

42

Przez decyzje

1

Porażki

4

Remisy

1

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
brąz Pekin 2008 boks
(waga ciężka)
  1. ↑ Bilans walk aktualny na 1 czerwca 2024.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Deontay Leshun Wilder (ur. 22 października 1985 w Tuscaloosa[1]) – amerykański bokser wagi ciężkiej, brązowy medalista olimpijski w 2008 r. w Pekinie, były mistrz świata organizacji WBC. Pokonał 8 zawodników o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej[2].

Kariera amatorska

Zdobywca brązowego medalu w kategorii wagowej do 91 kg (ciężka) na letnich igrzyskach olimpijskich[3] w 2008 roku w Pekinie[potrzebny przypis].

Kariera zawodowa

Wilder zdecydował się podpisać zawodowy kontrakt, ponieważ został ojcem, kiedy był jeszcze niepełnoletni. Jego córka od urodzenia miała chory kręgosłup, dlatego szukał szybkiej formy zarobku. Porzucił szkołę oraz pracę i zaczął treningi, mimo znikomej wiedzy na temat technik bokserskich[4].

Od listopada 2008 roku walczy na profesjonalnym ringu. Do 15 marca 2014 stoczył 31 walk, wygrywając wszystkie przez nokaut[5].

15 marca 2014 na gali w portorykańskim Bayamon, Wilder pokonał przez KO w pierwszej rundzie rodaka Malika Scotta (36-1-1, 13 KO)[potrzebny przypis].

16 sierpnia 2014 w Kalifornii pokonał przez RTD w czwartej rundzie rodaka Jasona Gaverna (25-16-4, 11 KO)[potrzebny przypis].

Zdobycie mistrzostwa świata WBC i obrony

17 stycznia 2015 w Las Vegas po jednogłośnej decyzji sędziów (118:109, 119:108 i 120:107) w pojedynku z Haitańczykem z kanadyjskim paszportem Stiverne’em (24-2-1, 21 KO), został mistrzem świata organizacji WBC[6].

13 czerwca 2015 w Birmingham (Alabama) w pierwszej obronie tytułu a także pierwszej walce mistrzowskiej w historii rodzinnej Alabamy, znokautował w dziewiątej rundzie rodaka Erica Molinę (23-3, 17 KO)[7].

26 września 2015 w tej samej miejscowości pokonał przez techniczny nokaut w 11. rundzie Johanna Duhaupasa[8].

16 stycznia 2016 w Nowym Jorku pokonał przez KO w 9. rundzie Artura Szpilkę, w obronie mistrzostwa świata WBC[potrzebny przypis].

21 maja 2016 miała odbyć się walka Wildera z rosyjskim championem Aleksandrem Powietkinem, która niemal w ostatniej chwili została jednak odłożona z powodu pozytywnego wyniku badań antydopingowych Powietkina[9].

16 lipca 2016 przystąpił do czwartej obrony tytułu mistrza świata federacji WBC, pokonując przez RTD w 8 rundzie Chrisa Arreolę (36-5-1, 31 KO)[potrzebny przypis].

Wilder w 2015

25 lutego 2017 pokonał Geralda Washingtona w piątej rundzie przez nokaut techniczny broniąc piąty raz z rzędu tytuł mistrza świata WBC[potrzebny przypis].

4 listopada 2017 w Nowym Jorku znokautował w pierwszej rundzie obowiązkowego pretendenta do tytułu, Bermane’a Stiverne’a (25-2-1, 21 KO). Jego rywal trzykrotnie lądował na macie ringu. Dla Wildera była to szósta z kolei skuteczna obrona mistrzowskiego mistrzowskiego pasa[10].

3 marca 2018 w hali Barclays Center na Brooklynie wygrał przez TKO w dziesiątej rundzie z Kubańczykiem Luisem Ortizem (28-1, 24 KO), broniąc skutecznie po raz siódmy tytułu federacji WBC[11].

Walka z Tysonem Furym

1 grudnia 2018 w Staples Centre w Los Angeles spotkał się z Tysonem Furym (27-0, 19 KO). Po świetnych dwunastu rundach, podczas których Brytyjczyk dwukrotnie był liczony (w dziewiątej i dwunastej rundzie) sędziowie orzekli remis. Punktowali niejednogłośnie – 115:111 Wilder, 114:112 Fury i 113:113. Dwunasta runda tej walki została uznana za rundę roku 2018 przez Premier Boxing Champions.

Kolejna obrona tytułu

18 maja 2019 w Barclays Centre w Nowym Jorku przystąpił do dziewiątej obrony tytułu mistrza świata federacji WBC w wadze ciężkiej. Jego rywalem był obowiązkowy pretendent Dominic Breazeale (20-1, 18 KO). Wygrał tę walkę przez nokaut już w pierwszej rundzie.

Rewanż z Tysonem Furym i utrata tytułu

22 lutego 2020 w Las Vegas przegrał rewanżowy pojedynek z Furym przez techniczny nokaut w siódmej rundzie, tracąc tytuł mistrza świata wagi ciężkiej federacji WBC[12].

Trylogia z Tysonem Fury

Trzecia walka pomiędzy Tysonem Fury a Deontayem Wilderem odbyła się 9 października 2021 (oryginalnie zaplanowana na 24 lipca 2021 r), po tym jak Tyson Fury miał pozytywny wynik na obecność koronawirusa. Pojedynek wygrał Brytyjczyk przez nokaut w jedenastej rundzie (wcześniej Wilder był liczony w rundzie trzeciej i dziesiątej, zaś Fury dwukrotnie w czwartej).

Wilder vs. Parker

23 grudnia 2023 roku w Rijadzie zmierzył się z byłym mistrzem świata federacji WBO wagi ciężkiej, Josephem Parkerem . Przegrał jednogłośną decyzją sędziów (108-120, 110-118, 111-118). Stawką walki były pasy WBC International i WBO Inter-Continental[13].

Wilder vs. Zhang

1 czerwca 2024 zmierzył się z Zhangiem Zhilei[14]. W walce wieczoru przegrał w piątej rundzie przez nokaut[15].

Lista walk na zawodowym ringu

Wynik Rekord Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda, czas Data Miejsce Uwagi
Przegrana 43-4-1 Zhang Zhilei TKO 5 (12) 1 czerwca 2024 Kingdom Arena, Rijad, Arabia Saudyjska
Przegrana 43-3-1 Nowa Zelandia Joseph Parker UD 12 23 grudnia 2023 Kingdom Arena, Rijad, Arabia Saudyjska
Zwycięstwo 43-2-1 Finlandia Robert Helenius KO 1 (12), 2:57 16 października 2022 Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone
Przegrana 42-2-1 Wielka Brytania Tyson Fury KO 11 (12), 1:10 9 października 2021 T-Mobile Arena, Las Vegas Walka o pas mistrzowski WBC
Przegrana 42-1-1 Wielka Brytania Tyson Fury TKO 7 (12), 1:39 22 lutego 2020 MGM Grand Garden Arena, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone Utrata pasa mistrzowskiego WBC
Zwycięstwo 42-0-1 Kuba Luis Ortiz KO 7 (12), 2:54 23 listopada 2019 MGM Grand, Grand Garden Arena, Las Vegas Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 41-0-1 Stany Zjednoczone Dominic Breazeale KO 1 (12), 2:04 18 maja 2019 Barclays Center, Brooklyn Obronił tytuł mistrzowski
Remis 40–0–1 Wielka Brytania Tyson Fury SD 12 1 grudnia 2018 Staples Centre, Los Angeles, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 40-0 Kuba Luis Ortiz TKO 10 (12) 1:34 3 marca 2018 Barclays Center, Brooklyn Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 39-0 Kanada Bermane Stiverne KO 1 (12), 2:59 4 listopada 2017 Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 38-0 Stany Zjednoczone Gerald Washington TKO 5 (12), 1:45 25 lutego 2017 Legacy Arena, Birmingham, Alabama, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 37-0 Stany Zjednoczone Chris Arreola RTD 8 (12), 3:00 16 lipca 2016 Legacy Arena, Birmingham, Alabama, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 36-0 Polska Artur Szpilka KO 9 (12), 2:24 16 stycznia 2016 Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 35-0 Francja Johann Duhaupas TKO 11 (12), 0:55 26 września 2015 Legacy Arena, Birmingham (Alabama), Alabama, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 34-0 Stany Zjednoczone Éric Molina KO 9 (12), 1:03 13 czerwca 2015 Bartow Arena, Birmingham, Alabama, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 33-0 Kanada Bermane Stiverne UD 12 17 stycznia 2015 MGM Grand Garden Arena, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone Zdobył tytuł mistrza WBC w wadze ciężkiej
Zwycięstwo 32-0 Stany ZjednoczoneJason Gavern RTD 4 (10), 3:00 16 sierpnia 2014 StubHub Center, Carson, Kalifornia, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 31-0 Stany Zjednoczone Malik Scott KO 1 (12), 1:36 15 marca 2014 Coliseo Rubén Rodríguez, Bayamón, Portoryko
Zwycięstwo 30-0 Stany Zjednoczone Nicolai Firtha KO 4 (10), 1:26 26 października 2013 Boardwalk Hall, Atlantic City, New Jersey, Stany Zjednoczone Utrzymany tytuł wagi ciężkiej WBC Continental Americas
Zwycięstwo 29-0 Białoruś Siarhiej Lachowicz KO 1 (10), 1:43 9 sierpnia 2013 Fantasy Springs Resort Casino, Indio, Kalifornia, Stany Zjednoczone Utrzymany tytuł wagi ciężkiej WBC Continental Americas
Zwycięstwo 28-0 Wielka Brytania Audley Harrison TKO 1 (12), 1:10 27 kwietnia 2013 Motorpoint Arena, Sheffield, Wielka Brytania
Zwycięstwo 27-0 Stany Zjednoczone Matthew Geer TKO 2 (8), 1:16 13 stycznia 2013 Centro de Convenciones, Villahermosa, Meksyk
Zwycięstwo 26-0 Wielka Brytania Kelvin Price KO 3 (10), 0:51 15 grudnia 2012 Memorial Sports Arena, Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone Zdobył tytuł wagi ciężkiej WBC Continental Americas
Zwycięstwo 25-0 Wielka Brytania Damon McCreary KO 2 (10), 0:55 8 września 2012 The Hangar, Costa Mesa, Kalifornia, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 24-0 Trynidad i Tobago Kertson Manswell TKO 1 (10), 2:10 4 sierpnia 2012 Civic Center Expo Hall, Mobile, Alabama, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 23-0 Jamajka Owen Beck RTD 3 (8), 3:00 23 czerwca 2012 Killer Buzz Arena, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 22-0 Stany Zjednoczone Jesse Oltmanns TKO 1 (8), 0:26 26 maja 2012 Oasis Hotel Complex, Cancún, Meksyk
Zwycięstwo 21-0 Stany Zjednoczone Marlon Hayes TKO 4 (8), 3:00 25 lutego 2012 Scottrade Center, St. Louis, Missouri, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 20-0 Stany Zjednoczone David Long KO 1 (8), 1:17 25 listopada 2011 U.S. Bank Arena, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 19-0 Meksyk Daniel Cota KO 3 (8), 2:55 5 listopada 2011 Centro de Convenciones, Cancún, Meksyk
Zwycięstwo 18-0 Stany Zjednoczone Dominique Alexander TKO 2 (6), 2:02 27 sierpnia 2011 Water Oaks Farm Arena, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 17-0 Stany Zjednoczone Damon Reed KO 2 (6), 1:59 18 czerwca 2011 Tuscaloosa Amphitheater, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 16-0 Stany Zjednoczone Reggie Pena TKO 1 (6), 2:03 6 maja 2011 Fantasy Springs Resort Casino, Indio, Kalifornia, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 15-0 Stany Zjednoczone DeAndrey Abron TKO 2 (6), 1:23 19 lutego 2011 Shelton State Community College, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 14-0 Stany Zjednoczone Danny Sheehan KO 1 (6), 1:48 2 grudnia 2010 Hilton Towers Ballroom, Lafayette, Luizjana, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 13-0 Stany Zjednoczone Harold Sconiers TKO 4 (6), 1:09 15 października 2010 Fantasy Springs Resort Casino, Indio, Kalifornia, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 12-0 Stany Zjednoczone Shannon Caudle KO 1 (6), 1:04 25 września 2010 Fitzgeralds Casino and Hotel, Tunica Resorts, Missisipi, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 11-0 Stany Zjednoczone Dustin Nichols TKO 1 (6), 3:00 3 lipca 2010 Club Palace, Hattiesburg, Missisipi, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 10-0 Meksyk Alvaro Morales TKO 3 (6), 1:23 30 kwietnia 2010 Tropicana Las Vegas, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 9-0 Stany Zjednoczone Ty Cobb KO 1 (6), 0:33 2 kwietnia 2010 The Joint, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 8-0 Stany Zjednoczone Jerry Vaughn KO 1 (6), 1:02 28 listopada 2009 Duke Energy Convention Center, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 7-0 Stany Zjednoczone Travis Allen TKO 1 (4), 1:30 14 sierpnia 2009 Desert Diamond Casino, Tucson, Arizona, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 6-0 Stany Zjednoczone Kelsey Arnold KO 1 (4), 1:13 26 czerwca 2009 Desert Diamond Casino, Tucson, Arizona, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 5-0 Stany Zjednoczone Charles Brown KO 1 (6), 0:55 23 maja 2009 Duke Energy Convention Center, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone.
Zwycięstwo 4-0 Stany Zjednoczone Joseph Rabotte KO 1 (4), 2:33 24 kwietnia 2009 UIC Pavilion, Chicago, Illinois, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 3-0 Stany Zjednoczone Richard Greene Jr. TKO 2 (4), 0:11 14 marca 2009 Duke Energy Convention Center, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 2-0 Stany Zjednoczone Shannon Gray TKO 1 (4), 2:12 6 marca 2009 James M. Trotter Convention Center, Columbus, Missisipi, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 1-0 Stany Zjednoczone Ethan Cox TKO 2 (4), 2:54 15 listopada 2008 Memorial Gymnasium, Nashville, Tennessee, Stany Zjednoczone Debiut w zawodowym boksie

[1]

TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty

Przypisy

  1. ↑ a b BoxRec: Deontay Wilder [online], boxrec.com [dostęp 2019-04-06] .
  2. ↑ Most Opponents Beaten for World Heavyweight Title. [dostęp 2021-02-13]. (ang.).
  3. ↑ Deontay Wilder Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2011-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 grudnia 2009)]. (ang.).
  4. ↑ Wilder ekskluzywnie dla BoxingBet. boxingbet.pl. [dostęp 2012-07-16]. (pol.).
  5. ↑ Deontay Wilder na stronie boxrec.com
  6. ↑ Deontay Wilder odzyskał mistrzostwo świata dla Ameryki!. bokser.org, 17 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-18].
  7. ↑ Wilder odprawił zaskakująca groźnego Molinę. Bokser.org, 14 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
  8. ↑ 'FRANCUSKI WACH' JOHANN DUHAUPAS PODDANY DOPIERO W 11 RUNDZIE. Bokser.org, 27 września 2015. [dostęp 2015-09-27]. (pol.).
  9. ↑ WILDER: NIE MA TAKICH SPECYFIKÓW, KTÓRE URATOWAŁYBY POWIETKINA. bokser.org, 2016-05-16. [dostęp 2016-05-16].
  10. ↑ MarcinM. Olkiewicz MarcinM., WILDER ŁATWO ROZPRAWIŁ SIĘ ZE STIVERNE’EM [online], bokser.org [dostęp 2017-11-05] .
  11. ↑ Wilder przetrwał krysys i znokautował Ortiza!. bokser.org, 2018-03-04. [dostęp 2018-03-04].
  12. ↑ Tyson Fury znokautował Deontaya Wildera. Gypsy King nowym bokserskim mistrzem świata [online], NIEZALEZNA.PL, 23 lutego 2020 [dostęp 2020-02-23] .
  13. ↑ PARKER ZASKOCZYŁ ŚWIAT I POKONAŁ WILDERA! [online], Bokser.org [dostęp 2023-12-25] .
  14. ↑ Deontay Wilder returns to fight Zhilei Zhang on Artur Beterbiev vs Dmitry Bivol bill [online], Sky Sports [dostęp 2024-06-02]  (ang.).
  15. ↑ Deontay Wilder na deskach. To był naprawdę mocny nokaut [WIDEO] [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2024-06-02]  (pol.).

Linki zewnętrzne

  • Lista walk zawodowych Deontaya Wildera
  • Trylogia z Tysonem Fury
  • Lista walk na zawodowym ringu
  • Walka Tyson Fury – Wilder przełożona
  • Fury wygrywa z Wilderem