Flokulacja

Ten artykuł od 2017-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Flokulacja - końcowy etap niektórych rodzajów koagulacji tj. wypadania osadu z koloidów. Polega na tworzeniu się wiązań chemicznych między micelami, na skutek czego łączą się one w duże aglomeraty, które w widoczny sposób wyodrębniają się z roztworu koloidalnego tworząc osad lub mętną zawiesinę.

Czasami, np. przy termicznej koagulacji białek, flokulacja zachodzi spontanicznie. W wielu procesach technologicznych flokulacja jest celowo inicjowana poprzez dodanie do koloidu związku chemicznego zdolnego do tworzenia wiązań chemicznych między micelami. W przemyśle flokulację uzyskuje się bardzo często poprzez stosowanie polimerów o niezbyt wysokiej masie cząsteczkowej (oligomerów), posiadających zdolność tworzenia wiązań wodorowych z micelami.

W przemyśle flokulacja poprzedza zwykle proces oczyszczania ścieków (lub np. wyodrębniania substancji zawieszonych w postaci koloidalnej) przez sedymentację lub filtrację. Flokulację stosuje się m.in. przy oczyszczaniu ścieków, a także w procesach technologicznych, w których istnieje potrzeba szybkiego wyodrębnienia produktów zawieszonych w postaci koloidalnej. W przemyśle papierniczym zjawisko niepożądane, powodujące trudności w procesie formowania dobrej jakości wstęgi papierniczej.