Gliklazyd

Gliklazyd

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 1-(heksahydrocyklopenta[c]pirol-2(1H)-ilo)-3-[(4-metylofenylo)sulfonylo]mocznik Inne nazwy i oznaczenia farm. Gliclazidum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C15H21N3O3S
Masa molowa	323,41 g/mol
Wygląd	biały lub prawie biały proszek[1]
Identyfikacja
Numer CAS	21187-98-4
PubChem	3475
DrugBank	DB01120
SMILES CC1=CC=C(C=C1)S(=O)(=O)NC(=O)NN2CC3CCCC3C2
InChI InChI=1S/C15H21N3O3S/c1-11-5-7-14(8-6-11)22(20,21)17-15(19)16-18-9-12-3-2-4-13(12)10-18/h5-8,12-13H,2-4,9-10H2,1H3,(H2,16,17,19) InChIKey BOVGTQGAOIONJV-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,319 g/cm³[2]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie praktycznie nierozpuszczalny[1][2] w innych rozpuszczalnikach chlorek metylenu: łatwo[1] aceton: dość trudno[1] etanol: trudno[1] Temperatura topnienia 180–182 °C[3][2][4] logP 2,6 Zasadowość (pKb) 7,82
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki). Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według europejskich kryteriów (na podstawie podanej karty charakterystyki). NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[2] 0 0 0   Numer RTECS YT4500000 Dawka śmiertelna LD50 295 mg/kg (mysz, dożylnie)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	A10 BB09
Stosowanie w ciąży	kategoria C
Farmakokinetyka Działanie hipoglikemizujące Okres półtrwania 10,4 h Wiązanie z białkami osocza i tkanek 94% Metabolizm wątrobowy Wydalanie 60–70% z moczem, 10–20% z kałem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie
Multimedia w Wikimedia Commons

Gliklazyd (łac. Gliclazidum) – lek przeciwcukrzycowy, pochodna sulfonylomocznika. Lek stymuluje wydzielanie insuliny z komórek trzustki. Hamuje uwalnianie glukozy z wątroby. Gliklazyd wykazuje także działanie przeciwzakrzepowe.

Farmakokinetyka

Lek szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Gliklazyd osiąga maksymalne stężenie w osoczu krwi po 2-6 godzinach. W 94% wiąże się z białkami osocza. Biologiczny okres półtrwania wynosi 12 godzin.

Wskazania

• cukrzyca typu 2

Przeciwwskazania

• nadwrażliwość na lek
• cukrzyca typu 1
• śpiączka cukrzycowa
• kwasica cukrzycowa
• ketonuria
• zaburzenia czynności wątroby i nerek
• ostre choroby zakaźne
• rozległe urazy
• choroby tarczycy

Działania niepożądane

• bóle brzucha
• nudności
• wymioty
• biegunka
• zmiany w obrazie krwi
• łagodna hipoglikemia
• skórne reakcje alergiczne
• uszkodzenia wątroby

Preparaty

• Symazide MR - tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 0,03 g
• Diabezinum – tabletki 0,08 g
• Diabrezide – tabletki 0,08 g
• Diaprel – tabletki 0,08 g
• Diaprel MR – tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 0,03 g
• Diazidan – tabletki 0,08 g
• Gliclada - tabletki 0,06 g^[5]

Dawkowanie

Doustnie. Dawkę oraz częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Zwykle dawka dobowa wynosi 80–320 mg, najczęściej w dwóch dawkach podzielonych, pół godziny przed posiłkiem.

Uwagi

Lek nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży oraz karmiących piersią. Podczas leczenia należy kontrolować stężenie glukozy we krwi i w moczu.

Przypisy

Bibliografia

• Indeks leków Medycyny Praktycznej 2005, Kraków, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, ISBN 83-7430-006-X