Gongoryzm

Gongoryzm (kultyzm) – kierunek w barokowej poezji hiszpańskiej XVII wieku. Odmiana konceptyzmu[1]. Jego cechą charakterystyczną była zawiła konstrukcja i wyszukany, kwiecisty styl[2]. Nazwa gongoryzm pochodzi od nazwiska poety Luisa de Góngora y Argote[3].

Pokrewne style w literaturze barokowej innych krajów europejskich to marinizm we Włoszech (od nazwiska poety Giambattista Marino) oraz eufuizm w Anglii (od poematu Euphues Johna Lyly’ego)[2].

Przypisy

  1. ↑ ElżbietaE. Zarych ElżbietaE., Encyklopedia literatury polskiej, Kraków: Wydawn. Zielona Sowa, 2005, ISBN 83-7435-057-1, OCLC 62594487 [dostęp 2022-11-09] .
  2. ↑ a b gongoryzm, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-11-09] .
  3. ↑ TeresaT. Michałowska TeresaT., BarbaraB. Otwinowska BarbaraB., ElżbietaE. Sarnowska-Temeriusz ElżbietaE., Słownik literatury staropolskiej : średniowiecze, renesans, barok, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990, ISBN 83-04-02219-2, OCLC 25710009 [dostęp 2022-11-09] .
Kontrola autorytatywna (prąd literacki):
  • LCCN: sh85055852
  • GND: 4157916-1
  • BnF: 11979187n
  • BNCF: 29294
  • BNE: XX542015
  • J9U: 987007533641505171
  • PWN: 3906653
  • Britannica: art/culteranismo
  • Universalis: cultisme-culteranisme
  • Catalana: 0095445