Grimoald I

Ten artykuł od 2018-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Grimoald I zwany Starszym (ur. ok. 615, zm. 656) – majordom Austrazji w latach prawdopodobnie od 640 lub 644 do swojej śmierci. Był synem Pepina z Landen i jego żony Idubergi.

Po śmierci Pepina w 640, Grimoald stanął na czele swojego rodu. W tym czasie Radulf, książę Turyngii, zbuntował się przeciwko Sigebertowi III, królowi Austrazji. Grimoald wziął udział w wyprawie, która zakończyła się niepowodzeniem. Niemniej jednak, Grimoald uratował życie króla i stał się jego bliskim przyjacielem. Następnie usunął majordoma Otto i objął stanowisko.

Grimoald namówił, wówczas bezdzietnego króla (Sigeberta III), by adoptował jego syna Childeberta. Sigebert jednak w końcu doczekał się syna Dagoberta, ale Grimoald obawiając się losu własnego syna wygnał młodego Dagoberta prawdopodobnie do Irlandii do klasztoru albo do szkoły katedralnej w Poitiers. Po śmierci Sigeberta, prawdopodobnie w 656, Grimoald umieścił syna na tronie.

Grimoald został obalony i stracony przez króla Neustrii Chlodwiga II, który w ten sposób zjednoczył Królestwo Franków.