Klub (parlament)

Treść tego artykułu od 2023-06 należy opracować w taki sposób, aby nie uwypuklała nadmiernie polskiej specyfiki / aby nie zawężała się tylko do polskich warunków Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zobacz też: inne znaczenia słowa „klub”.

Klub – frakcja parlamentarzystów polskiego parlamentu. Zgodnie z regulaminami Sejmu^[1] i Senatu^[2], klub poselski tworzy co najmniej 15 posłów, a senacki co najmniej 7 senatorów. Posłowie wraz z senatorami mogą tworzyć wspólny klub parlamentarny.

Opis

Ta sekcja od 2024-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Parlamentarzyści podczas dyskusji mogą zabierać głos w imieniu własnym lub swoich klubów, wówczas czas wystąpienia jest zliczany dla całego klubu. Parlamentarzysta może należeć tylko do jednego klubu poselskiego, senackiego lub parlamentarnego.

Jeżeli mniejsza grupa parlamentarzystów chce mieć własną frakcję polityczną, może założyć koło.

Początek historii klubów w Sejmie

W połowie 1919 roku w Sejmie funkcjonowało 10 klubów poselskich: Związku Ludowo-Narodowego, Polskiego Zjednoczenia Ludowego, Pracy Konstytucyjnej (gł. galicyjscy konserwatyści i demokraci), Narodowo-Robotniczy (NZR i NSR), PSL „Piast”, PSL „Wyzwolenie”, PSL Lewica, Związku Polskich Posłów Socjalistycznych (PPS), klub żydowski i klub niemiecki. W drugiej połowie 1919 część posłów ZLN i NZR utworzyła Narodowo-Chrześcijański Klub Robotniczy (zw. chadeckim)^[3].

Po wyborach w 1922 posłowie ChZJN utworzyli kluby: ZLN, Chrześcijańsko-Narodowy i Chrześcijańskiej Demokracji. Swoje kluby powołały Narodowa Partia Robotnicza, „Piast”, „Wyzwolenie”, socjaliści oraz również posłowie mniejszości narodowych: żydowskiej, niemieckiej, ukraińskiej (bez Chliborobów) i białoruskiej^[4].

Aktualne kluby w polskim parlamencie

W Sejmie X kadencji aktualnie funkcjonuje sześć klubów poselskich:

• Prawo i Sprawiedliwość, do którego należy 189 posłów (przewodniczący Mariusz Błaszczak)^[5];
• Koalicja Obywatelska, do którego należy 155 posłów (przewodniczący Zbigniew Konwiński)^[6];
• Polska 2050 – Trzecia Droga, do którego należy 32 posłów (przewodniczący Mirosław Suchoń)^[7];
• Polskie Stronnictwo Ludowe – Trzecia Droga, do którego należy 32 posłów (przewodniczący Krzysztof Paszyk)^[8];
• Koalicyjny Klub Parlamentarny Lewicy, do którego należy 26 posłów (przewodnicząca Anna Maria Żukowska)^[9];
• Konfederacja, do którego należy 18 posłów (przewodniczący Stanisław Tyszka)^[10].

W Senacie XI kadencji funkcjonują cztery kluby^[11]:

• Koalicja Obywatelska, do którego należy 41 senatorów;
• Prawo i Sprawiedliwość, do którego należy 33 senatorów (przewodniczący Stanisław Karczewski);
• Trzecia Droga, do którego należy 12 senatorów (przewodniczący Waldemar Pawlak);
• KKP Lewicy, do którego należy 9 senatorów.

Zobacz hasło klub w Wikisłowniku

Przypisy