Lazzaroni

Ten artykuł od 2010-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Lazzaroni – nazwa ubogiej grupy społecznej żyjącej w dawnym Neapolu, której przedstawiciele trudnili się żebractwem.

Nazwa pochodzi od kościoła św. Łazarza, który służył im jako schronienie. Według różnych źródeł wielkość grupy szacuje się na 40000-50000 ludzi. Lazzaroni odgrywali ważną rolę w życiu politycznym miasta. W czasie rewolty 7 lipca 1647 przeciwko księciu d'Arcos, wicekrólowi Hiszpanii, stanowili główną siłę przywódcy rewolty Masaniello. Podczas kampanii włoskiej Napoleona Bonaparte, przeciwstawili się wojskom francuskim, stając po stronie Burbonów. W okresie zjednoczenia Włoch zostali sojusznikiem Garibaldiego.