Michał Józef Zamoyski

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Michał Józef Zamoyski (ur. 7 kwietnia 1785 na Pradze, zm. 29 grudnia 1844 w Lublinie) – major Wojsk Polskich.

Był synem Franciszka Zamoyskiego i Rozalii z Głowackich. 14 kwietnia 1807 wstąpił jako szwoleżer do 5 kompanii 1 pułku szwoleżerów Gwardii Cesarskiej. 1 września 1807 brygadier furier 7 kompanii; 15 maja 1811 awansował na wachmistrza w 4 kompanii; 26 czerwca 1812 podporucznik 5 kompanii; 11 sierpnia 1812 został porucznikiem w 3 pułku szwoleżerów gwardii; od 11 kwietnia 1813 służył jako porucznik w 1 pułku szwoleżerów.

Walczył w kampaniach 1808–1814. Brał udział w bitwach pod Burgos, Somosierrą, Madrytem, Santa Cruz, Benavente, Aspern-Essling, Wagram, Znojmem, Almeidą, Cidurą, Rodrigo, Witebskiem, Borodino, Berezyną, Lützen, Budziszynem, Dreznem, Lipskiem, Hanau, Brienne, Montmirail, Laon, Château-Thierry, Arcis-sur-Aube.

W armii Królestwa Polskiego od 13 lutego 1815 porucznik 4 Pułku Ułanów; 2 kwietnia 1820 mianowany kapitanem.

6 listopada 1830 wziął dymisję w stopniu majora z pozwoleniem noszenia munduru. Zmarł na zapalenie płuc[1].

Odznaczenia:

Przypisy

  1. Archiwum Państwowe wA.P. Lublinie Archiwum Państwowe wA.P., Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej św. Mikołaja i św. Agnieszki w Lublinie (Kalinowszczyzna), sygn. 37, nr aktu 178/1844 r. [online], www.szukajwarchiwach.gov.pl [dostęp 2022-09-30] .
  2. Rocznik woyskowy królestwa polskiego na rok 1827. Warszawa: Drukarnia Wojskowa, 1827. s. 134
  3. Stanisław Łoza. Dwa ordery. „Żołnierz Polski”. Nr 13-14 (345-6). Rok V. 1923. s. 20-21. 
  4. Przepisy o znaku honorowym niemniej Lista imienna generałów, oficerów wyższych i niższych oraz urzędnikow wojskowych, tak w służbie będących, jako też dymisjonowanych, znakiem honorowym ozdobionych w roku 1830, [b.n.s]