Mikrowczep
Mikrowczep – rodzaj połączenia elementów z drewna na złącza klinowe[1], stosowany w meblarstwie, stolarce budowlanej oraz budownictwie.
Najczęściej połączeniem mikrowczepowym łączy się elementy z tarcicy, bywa także stosowany przy materiałach drewnopochodnych, takich jak: płyta wiórowa, MDF, HDF lub sklejka.
Łączenie drewna wzdłuż z krótkich odcinków materiału stosuje się aby:
- otrzymać długie elementy, wykorzystując krótsze deski lub listwy z surowca niższej klasy,
- po wycięciu sęków i wad otrzymać produkt wyższej jakości,
- zagospodarować odpady.
Rodzaje połączeń
Stosuje się zasadniczo dwa zarysy połączeń na mikrowczepy: ząbki przez całą wysokość deski (dla stolarki budowlanej bądź budownictwa) oraz połączenie „na kreskę”, gdzie ząbki są ukryte pod poprzecznym przecięciem (płyta meblowa).
W budownictwie drewno łączone na mikrowczepy pozwala na uzyskanie belek konstrukcyjnych dowolnej długości. Długie belki nadają się idealnie do produkcji konstrukcji drewnianych, szczególnie ścian szkieletowych domów czy więźby dachowej[2].
Ekonomia i parametry
Produkcja płyt meblowych z zastosowaniem połączeń na mikrowczepy jest ekonomiczna (wyrób jest zawsze tańszy od wykonanego z tarcicy litej), a sama klejonka jest bardzo wytrzymała (mnogość połączeń klejowych sprawia, że charakteryzuje się większą wytrzymałością od klejonek z całych listew).
Przypisy
Bibliografia
- Praca zbiorowa: Technologia drewna 1. Podręcznik do nauki zawodu. Warszawa: REA, 2006. ISBN 83-7141-480-3.
- Jerzy Szczuka, Jan Żurowski: Materiałoznawstwo przemysłu drzewnego. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1999. ISBN 83-02-05326-0.
Linki zewnętrzne
- Linia do łączenia na mikrowczepy – video. [dostęp 2012-05-12].
Encyklopedie internetowe (Złącza ciesielskie):
- SNL: fingerskjøt
