Niszczyciele typu Iroquois

Niszczyciele typu Iroquois
Ilustracja
Kraj budowy

 Kanada

Użytkownicy

 Royal Canadian Navy

Wejście do służby

1972

Zbudowane okręty

4

Okręty w służbie

0

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

5100 t

Długość

129,8 m

Szerokość

15,2 m

Zanurzenie

4,7 m

Napęd

siłownia w układzie COGOG z 4 turbinami gazowymi napędzającymi 2 śruby

Prędkość

29 węzłów

Zasięg

4500 mil morskich

Załoga

280

Uzbrojenie

32 pionowe wyrzutnie rakietowe ziemia-powietrze Standard SM-2MR Block IIIA
1 armata 76 mm/62 OTO Melara
6 wyrzutni torpedowych Mark 46 Mod 5
1 działko Phalanx CIWS
2 karabiny maszynowe M2

Wyposażenie lotnicze

2 śmigłowce CH-124 Sea King

Multimedia w Wikimedia Commons

Niszczyciele typu Iroquois – typ czterech kanadyjskich niszczycieli, które weszły do służby w Royal Canadian Navy w latach 70. XX wieku. Okręty były pierwotnie zaprojektowane do zwalczania okrętów podwodnych, ale po gruntownej modernizacji w latach 90. przystosowano je do zadań przeciwlotniczych.

Niszczyciele typu Iroquois były pierwszymi dużymi okrętami na Zachodzie napędzanymi wyłącznie turbinami gazowymi[1].

Okręty[2]

  • HMCS „Iroquois” (DDH 280) – wycofany ze służby w 2015 roku
  • HMCS „Huron” (DDH 281) – zatopiony podczas ćwiczeń w 2007 roku
  • HMCS „Athabaskan” (DDH 282) – wycofany ze służby w 2017 roku
  • HMCS „Algonquin” (DDH 283) – wycofany ze służby w 2015 roku

Przypisy

  1. ↑ Kolański 2010 ↓, s. 9.
  2. ↑ Kanada wycofała HMCS Iroquois. Altair Agencja Lotnicza, 2015-05-07. [dostęp 2016-09-17].

Bibliografia

  • Niszczyciele typu Iroquois na stronie Haze Gray
  • Niszczyciele Iroquois na stronie Canadian Navy (zarchiwizowane w Web Archive). navy.forces.gc.ca. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-30)].
  • Grzegorz Kolański. Niszczyciele śmigłowcowe typu Iroquois. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 5/2010. XV (101), maj 2010. Warszawa: Magnum X. ISSN 1426-629X.