Pół żartem, pół serio
Gatunek | komedia | ||
---|---|---|---|
Rok produkcji | 1959 | ||
Data premiery | 29 marca 1959 | ||
Kraj produkcji | Stany Zjednoczone | ||
Język | |||
Czas trwania | 120 min | ||
Reżyseria | Billy Wilder | ||
Scenariusz | Billy Wilder | ||
Główne role | Marilyn Monroe | ||
Muzyka | Adolph Deutsch | ||
Zdjęcia | Charles Lang | ||
Scenografia | Ted Haworth | ||
Kostiumy | Orry-Kelly | ||
Montaż | Arthur P. Schmidt | ||
Wytwórnia | Ashton Productions | ||
Dystrybucja | United Artists | ||
Budżet | 2 883 848 USD | ||
| |||
|
Pół żartem, pół serio (ang. Some Like It Hot) – amerykański film komediowy z 1959 w reżyserii i według scenariusza Billy’ego Wildera na podstawie scenariusza Roberta Thoerena i Michaela Logana do filmu Fanfare d’amour (1935).
W 1989 roku film został jednym z pierwszych 25 filmów wprowadzonych do Narodowego Rejestru Filmowego Stanów Zjednoczonych jako „znaczących kulturowo, historycznie bądź estetycznie”[1].
Obsada
- Marilyn Monroe jako Sugar „Sugar Kane” Kowalczyk
- Tony Curtis jako Joe / Josephine / Shell Oil Junior
- Jack Lemmon jako Jerry / Daphne
- George Raft jako „Spats” Columbo
- Joe E. Brown jako Osgood Fielding III
- Joan Shawlee jako Słodka Sue
- Nehemiah Persoff jako „Mały Bonaparte”
Opis fabuły
W 1929 w Stanach Zjednoczonych panuje prohibicja, lecz mimo to istnieją nieoficjalnie lokale oferujące alkohol. W jednym z nich, ukrytym w zakładzie pogrzebowym w Chicago, pracują muzycy: Joe – saksofonista i Jerry – basista. W wyniku akcji policji obaj tracą pracę na dzień przed wypłatą. Z powodu braku środków do życia przyjmują pierwszą ofertę pracy. Przy odbiorze auta z warsztatu są przypadkowymi świadkami mafijnych porachunków (jedna grupa gangsterów rozstrzeliwuje drugą). Sądząc, że gangsterzy będą przeszukiwać wszystkie męskie zespoły muzyczne, przyjmują pracę w żeńskiej orkiestrze i w stosownych, kobiecych przebraniach jadą na Florydę jako Josephine (Joe) i Daphne (Jerry). Podczas podróży z orkiestrą Jerry zaprzyjaźnia się z piosenkarką polskiego pochodzenia Sugar Kane Kowalczyk, a Joe dowiedziawszy się, że Sugar poszukuje na męża milionera, po przybyciu na Florydę przebiera się za jednego z nich korzystając z ubrań skradzionych kierownikowi orkiestry, Beinstockowi. Jerry w swym przebraniu przyciąga uwagę Fieldinga III, której jednak nie odwzajemnia, a Joe przebrany za milionera podrywa Sugar na plaży, zapraszając ją następnie na statek Fieldinga. Fielding oświadcza się Daphne. Do hotelu Plaza przyjeżdża również mafia, z którą muzycy mają porachunki. Wśród gangsterów dochodzi do strzelaniny, w której giną bandyci ścigający Joego i Jerry’ego.
Nagrody
- 1960: Film Złoty Glob – najlepsza komedia
- 1960: Billy Wilder Złoty Glob – najlepszy komedia lub musical
- 1960: Marilyn Monroe Złoty Glob – najlepsza aktorka w komedii lub musicalu
- 1960: Jack Lemmon Złoty Glob – najlepszy aktor w komedii lub musicalu
- 1960: Jack Lemmon BAFTA – najlepszy aktor
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Chris Hicks: REGISTRY LETS NEGLECTED `SUNRISE' SHINE IN SPOTLIGHT AT LAST, FAN SAYS. Deseret News, 1989-09-24. [dostęp 2023-11-11]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- p
- d
- e
1940-49 |
|
---|---|
1950-59 |
|
1960-69 |
|
1970-79 | |
1980-89 |
|
- p
- d
- e
1950–1969 |
|
---|---|
1970–1989 |
|
1990–2009 |
|
2010–2029 |
|
- Britannica: topic/Some-Like-It-Hot
- Universalis: certains-l-aiment-chaud
- NE.se: i-hetaste-laget
- DSDE: Ingen_er_fuldkommen