Park Narodowy Garamba

Park Narodowy Garamba
Ilustracja
Widok lotniczy parku
park narodowy
Państwo

 Demokratyczna Republika Konga

Data utworzenia

1938

Powierzchnia

4920 km²

Położenie na mapie Demokratycznej Republiki Konga
Mapa konturowa Demokratycznej Republiki Konga, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Garamba”
Ziemia4°00′N 29°15′E/4,000000 29,250000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Park Narodowy Garamba[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
ilustracja
Państwo

 Demokratyczna Republika Konga

Typ

przyrodniczy

Spełniane kryterium

VII, X

Numer ref.

136

Region[b]

Afryka

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1980
na 4. sesji

Obiekt zagrożony

1996

  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Park Narodowy Garamba (fr. Parc national de Garamba) – park narodowy w Demokratycznej Republice Konga. Został założony w 1938 roku jako drugi park narodowy w Afryce.

W parku żyła ostatnia populacja nosorożców białych podgatunku północnego (Ceratotherium simum cottoni), która zanikła w wyniku kłusownictwa – Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uważa, że dziko żyjące nosorożce białe podgatunku północnego najprawdopodobniej wyginęły[1].

W 1980 roku park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a od 1996 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa w zagrożeniu.

Położenie

Park znajduje się w północno-wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga przy granicy z Sudanem[2], w Prowincji Wschodniej[3]. Położony na wysokości od 700 do 1065 metrów obejmuje ochroną rozległe płaskowyże i mokradła w depresjach[2]. Zajmuje powierzchnię 4 920 km²[2][a].

Historia

Park Narodowy Garamba został utworzony w północno-wschodniej części Konga Belgijskiego dekretem królewskim 17 marca 1938 roku[5]. Jest drugim – po Parku Narodowym Wirunga – najstarszym parkiem narodowym w Afryce[6].

Zajmował powierzchnię 4000 km²[5]. Głównym celem parku była ochrona dwóch zagrożonych gatunków: nosorożca białego (Ceratotherium simum cottoni) i żyrafy kongijskiej (Giraffa camelopardalis ssp. Congoenis)[5]. W parku utworzono stację udomowiania słoni dla pracy w rolnictwie[5].

W 1980 roku park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO[7], a od 1996 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa w zagrożeniu[8].

Flora i fauna

Park charakteryzuje się wyjątkową bioróżnorodnością[3].

W jego południowej części występują sawanny[3]. Wzdłuż rzek Dungu i Garamba rozciągają się rozległe lasy galeriowe[3]. Północną część porastają m.in. lasy galeriowe, gęste suche zarośla, a gdzieniegdzie występują tereny podmokłe[3]. Na obrzeżach parku znajdują się obszary łowieckie zdominowane przez krzewiaste sawanny oraz drzewiaste sawanny i lasy[3].

Na terenie parku występują m.in.: nosorożce afrykańskie, słonie afrykańskie, pantery, lwy, żyrafy, hipopotamy nilowe, bawoły afrykańskie, bawolce krowie, koby żółte i guźce. Sawanny zamieszkują m.in. Antylopowiec koński i żyrafa kongijska (gatunek endemiczny)[3]. W lasach galeriowych żyją m.in. szympansy, pawiany, dujkery, bongo leśne, dzikany i dzikacze leśne[3].

Na południu parku znajduje się stacja słoni Gangala-Na-Bodio, jedna z niewielu tego rodzaju na świecie, gdzie udomowione słonie wykorzystywane są w leśnictwie[2].

Przyroda jest zagrożona ze względu na kłusownictwo i trwające konflikty zbrojne w kraju i państwach sąsiednich[3][6]. W latach 70. XX w. na terenie parku żyło 22 tys. słoni – obecnie wskutek zorganizowanego kłusownictwa celem pozyskania kości słoniowej – ich populacja spadła do mniej niż 1200 osobników[4]. Na początku lat 2000. zanikła również ostatnia dzika populacja nosorożców białych podgatunku północnego (Ceratotherium simum cottoni)[4] – Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uważa, że dziko żyjące nosorożce białe podgatunku północnego najprawdopodobniej wyginęły[1].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Według organizacji African Parks, która od 2005 roku zarządza parkiem na zlecenie Kongijskiego Instytutu ds. Ochrony Przyrody (fr. L’Institut Congolais pour la Conservation de la Nature), park zajmuje 5133 km² i otoczony jest przez obszary łowieckie o powierzchni 9663km²[4].

Przypisy

  1. ↑ a b R. Emslie: Ceratotherium simum ssp. cottoni.. W: he IUCN Red List of Threatened Species 2020: e.T4183A45813838. 2020. [dostęp 2020-04-23].
  2. ↑ a b c d Encyclopædia Britannica 2018 ↓.
  3. ↑ a b c d e f g h i L’Institut Congolais pour la Conservation de la Nature ↓.
  4. ↑ a b c African Parks 2020 ↓.
  5. ↑ a b c d Archives of the Former National Parks of Belgian Congo ↓.
  6. ↑ a b Rorison 2012 ↓, s. 183–184.
  7. ↑ UNESCO ↓.
  8. ↑ UNESCO: List of World Heritage in Danger. [w:] whc.unesco.org [on-line]. [dostęp 2020-04-23]. (ang.).

Bibliografia

  • Garamba. [w:] African Parks [on-line]. [dostęp 2020-04-23]. (ang.).
  • Garamba National Park, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2020-04-23]  (ang.).
  • L’Institut Congolais pour la Conservation de la Nature (ICCN): Parcs Nationaux. [dostęp 2020-04-23]. (fr.).
  • Sean Rorison: Congo: Democratic Republic. Bradt Travel Guides, 2012, seria: Bradt Travel Guide Series. ISBN 978-1-84162-391-7. [dostęp 2020-04-23]. (ang.).
  • Royal Belgian Institute for Natural Sciences (RBINS): Parc National de la Garamba. [w:] Archives of the Former National Parks of Belgian Congo [on-line]. [dostęp 2020-04-23]. (fr.).
  • UNESCO: Garamba National Park. [w:] whc.unesco.org [on-line]. [dostęp 2020-04-23]. (ang.).
  • VIAF: 315531032
  • LCCN: sh2007006769
  • GND: 1138258628
  • J9U: 987007537522105171
  • Britannica: place/Garamba-National-Park
  • SNL: Garamba