Rorgon II (hrabia Maine)

Ten artykuł od 2011-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Rorgon II (zm. 865) – hrabia Maine, najstarszy syn hrabiego Rorgona I i Bichildy.

Jego data urodzenia jest nieznana. Wiadomo tylko, że w momencie śmierci ojca (839 lub 840 r.) był nieletni i rządy w hrabstwie objął jego stryj, Gauzbert. Po jego śmierci w 853 r. Rorgon został hrabią Maine.

W 856 r. król Karol II Łysy powierzył Rorgonowi administrację księstwa Mans. W 862 r. Rorgon utracił to stanowisko na rzecz hrabiego Roberta Mocnego, za podżeganie do buntu królewskiego syna Ludwika. W końcu jednak Rorgon uzyskał wybaczenie króla.

Rorgon bronił swojego hrabstwa przed najazdami wikingów. Zmarł w 865 r. Nigdy się nie ożenił i nie pozostawił potomstwa. Hrabstwo odziedziczył po nim jego młodszy brat, Gosfrid.