Siły Zbrojne Wyzwolenia Narodowego (Wenezuela)

Siły Zbrojne Wyzwolenia Narodowego hiszp. Fuerzas Armadas de Liberación Nacional, FALN) – organizacja partyzancka z Wenezueli.

Historia

Ugrupowanie pełniło funkcję wiejskiej partyzantki. Grupa sformowana została w 1962 roku. Przywódcami ruchu byli Douglas Bravo, Teodoro Petkoff, Américo Martín i podpułkownik Juan de Díos Moncada Vidal[1].

Pierwszymi partyzantami FALN byli radykalni członkowie Komunistycznej Partii Wenezueli (PCV) i Ruchu Rewolucyjnej Lewicy (MIR)[1]. Organizacja znacznie osłabła po wprowadzeniu w 1964 roku stanu wyjątkowego i fali aresztowań jej sympatyków w miastach[1]. W 1967 roku poparcie dla FALN wycofała partia komunistyczna. Rok później prezydent Rafael Caldera ogłosił amnestię dla uczestników rebelii. Większość partyzantów i ich dowódców przyjęło prezydencką ofertę. Jedynie Douglas Bravo i niektóre frakcje MIR kontynuowały walkę przez kilka kolejnych lat[1].

Wsparcie zagraniczne

Grupa otrzymywała wsparcie ze strony rządu kubańskiego[1].

Ideologia

FALN była ugrupowaniem marksistowsko-leninowskim[1].

Zobacz też

  • Siły Zbrojne Wyzwolenia Narodowego (Portoryko)

Przypisy

  1. a b c d e f Venezuela, Armed Forces of National Liberation (FALN). encyclopedia.com. [dostęp 2017-09-29]. (ang.).
Kontrola autorytatywna (formacja partyzancka):
  • VIAF: 190670979
  • LCCN: n2015047433
  • WorldCat: lccn-n2015047433