Tartar
Ten artykuł dotyczy krainy mitologicznej. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Tartar (gr. Τάρταρος Tártaros, łac. Tartarus) – w mitologii greckiej najmroczniejsza i najniższa część krainy podziemia, w której przebywały dusze skazanych na wieczne cierpienie.
Odległość Tartaru od Hadesu była równa odległości między niebem a ziemią. Hezjod pisze, że kowadło z brązu zrzucone z nieba osiągnie ziemię po dziewięciu nocach i dniach. Na męki w Tartarze skazani byli m.in.: Syzyf, Tantal, Iksjon, Tytios, Danaidy i Side.
W niektórych podaniach Tartar to syn Gai i Etera (Ajtera), ojciec Tyfona i Echidny, bóg personifikujący otchłanie podziemi i ich najstarszy opiekun (Protogenoi), obalony przez Hadesa.
Słowo „tartar” występuje również w niektórych przekładach biblijnych (2 P 2:4).
Zobacz też
Zobacz hasło Tartar w Wikisłowniku |
- Ereb
Encyklopedie internetowe (osoba):
- PWN: 3985571
- Britannica: topic/Tartarus
- Treccani: tartaro
- Universalis: tartare-mythologie
- БРЭ: 4183044
- Nacionālā enciklopēdija: 154450
- SNL: Tartaros
- DSDE: Tartaros