Tayari Jones
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 30 listopada 1970 | ||
|---|---|---|---|
| Narodowość | amerykańska | ||
| Język | angielski | ||
| Dziedzina sztuki | literatura | ||
| Ważne dzieła | |||
| Nasze małżeństwo | |||
| Nagrody | |||
| Women’s Prize for Fiction | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Tayari Jones (ur. 30 listopada 1970 w Atlancie[1]) – amerykańska pisarka, laureatka Women’s Prize for Fiction.
Życiorys
Urodziła się i wychowała w Atlancie, w rodzinie Macka i Barbary Jones. Jej ojciec wykładał na Clark Atlanta University[1]. W 1991 zdobyła Bachelor’s degree na Spelman College w Atlancie, a w 1994 tytuł magistra anglistyki na Uniwersytecie Iowa. W 2000 uzyskała dyplom magistra sztuk pięknych w dziedzinie literatury na Uniwersytecie Stanu Arizona[1][2]. Jej artykuły i opowiadania[1] ukazały się w „Tin House”, „The Believer”, „Callaloo” i „The New York Times”[2].
W 2002 debiutowała powieścią Leaving Atlanta, napisaną z perspektywy trójki dzieci, dotyczącą serii zabójstw dzieci w Atlancie w latach 1979–1981. Utwór nawiązuje do doświadczeń Jones, która uczyła się w szkole podstawowej Oglethorpe Elementary w czasach gdy zginęło trzydzieścioro afroamerykańskich dzieci z sąsiednich dzielnic[1]. Książka została wyróżniona nagrodą Hurston/Wright Legacy Award za najlepszy debiut[3]. W 2005 ukazała się jej druga powieść, The Untelling, za którą Jones otrzymała nagrodę Lillian Smith Book Award. Powieść pokazuje zmiany w życiu Afroamerykanów w Atlancie w okresie następującym po działaniach ruchu praw obywatelskich poprzez losy jednej rodziny, która w obliczu dramatycznego wydarzenia przeżywa rozłam. Następna powieść Silver Sparrow (2011) opowiada o dwóch rodzinach jednego mężczyzny – jednej oficjalnej i jednej ukrytej – opisanych z perspektywy jego córek. Czwarta książka, Nasze małżeństwo (2018), opisuje młode afroamerykańskie małżeństwo należące do klasy średniej, które stawia czoła bezprawnemu wyrokowi i karze więzienia dla męża, Roya[1]. Utwór bywa porównywany do powieści Gdyby ulica Beale umiała mówić Jamesa Baldwina[4]. Nasze małżeństwo zdobyło status bestsellera na liście „The New York Times”, zostało wybrane do programu klubu książkowego Oprah Winfrey[1] oraz znalazło się na liście dziesięciu najlepszych powieści roku 2018 tygodnika „Time”. Powieść otrzymała nominację do nagrody National Book Award[4] i zdobyła Women’s Prize for Fiction (2019)[5].
Jones jest zdobywczynią grantu w ramach programu National Endowment for the Arts[1]. Piastowała stanowisko nauczyciela akademickiego na Uniwersytecie Illinois, George Washington University oraz na Uniwersytecie Rutgersa[1]. Od jesieni 2018 wykłada twórcze pisanie na Uniwersytecie Emory’ego[2], od 2019 wykłada także na Uniwersytecie Cornella na stanowisku A.D. White Professor at Large (2019–2025)[4].
Twórczość
- 2002: Leaving Atlanta
- 2005: The Untelling
- 2011: Silver Sparrow
- 2018: An American Marriage, pol.: Nasze małżeństwo. Aleksandra Wolnicka (tłum.). Kraków: Wydawnictwo Otwarte, 2019. ISBN 978-83-7515-523-5.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i ElizabeteE. Vasconcelos ElizabeteE., Tayari Jones (b. 1970) [online], New Georgia Encyclopedia, 9 grudnia 2019 [dostęp 2019-12-15] (ang.).
- ↑ a b c Tayari Jones [online], creativewriting.emory.edu [dostęp 2019-12-09] (ang.).
- ↑ Hurston/Wright Legacy Award [online], The Hurston/Wright Foundation, 14 kwietnia 2013 [dostęp 2019-12-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-14] (ang.).
- ↑ a b c Tayari Jones. Andrew D. White Professors-at-Large [online] [dostęp 2019-12-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-17] (ang.).
- ↑ Previous Winners [online], Women's Prize for Fiction [dostęp 2019-12-15] (ang.).
