Aglabidi

Aglabidi su dinastija emira, članova arapskog plemena Bani Tamim, koji su vladali Ifrikijom (severna Afrika), nominalno u ime abasidskog Kalifa, oko jednog veka, dok nisu zbačeni od strane Fatimida.

Osnivač dinastije je Ibrahim ibn el Aglab kojem je Harun el Rašid dao 800. godine u nasledni posed Keruan s Tunisom, zapadnom Tripolitanijom i istočnim Alžirom. Aglabidi su svoju vlast širili prema Siciliji i vizantijskim oblastima južne Italije (Saraceni). Vasilije I potisnuo ih je iz južne Italije (876—886), a ustanak Berbera slomio im je vlast. Godine 909. Berberi proteruju u Egipat poslednjeg Aglabida, kalifa Zijadata Alaha III.

Aglabidski vladari

• Ibrahim I ibn el Aglab ibn Salim (800—812)
• Abdulah I ibn Ibrahim (812—817)
• Zijadat Alah I ibn Ibrahim (817—838)
• El Aglab Abu Afan ibn Ibrahim (838—841)
• Muhamed I Abul-Abas ibn el Aglab Abi Afan (841—856)
• Ahmed ibn Muhamed (856—863)
• Zijadat Alah II ibn Abi el Abas (863)
• Muhamed II ibn Ahmed (863—875)
• Ibrahim II ibn Ahmed (875—902)
• Abdulah II ibn Ibrahim (902—903)
• Zijadat Alah III ibn Abdila (903—909)

Aglabidi na Wikimedijinoj ostavi