İsa'nın göğe yükselişi
İsa'nın göğe yükselişi[1] ya da İsa'nın miracı (Latince: Ascensio Domini, İsviçre ve Lichtenştayn'da Auffahrt), Hristiyanlıkta İsa'nın Tanrı'nın yanına geri çekilmesi olayıdır. Paskalya'dan 39 gün sonra, Paskalya orucundan ise 40 gün sonra kutlanır. Bu yüzden bayram daima perşembe gününe denk gelir. Bu şekilde en erken 30 Nisan'da, en geç 3 Temmuz'da kutlanır.
Hristiyan öğretisindeki miraç günlerinden biridir. İsa'nın öldükten 3 gün sonra dirildiğine ve birçok insana görüldükten sonra, 40. günde havarilere görünüp, göğe, Tanrı'nın yanına yükseldiğine inanılır.
İsa’nın Göğe Yükselişi Bayramı’nın tatil günü olmadığı ülkelerde, bayram hemen ardından gelen pazar günü kutlanır.
Tarihi
Hacı Egeria'nın anlatımına göre, dördüncü yüzyılın sonunda Yeruşalim'de yaşayan Hristiyanlar, Paskalya Devresi'nin son gününde hala İsa'nın Göğe Yükselişi Bayramını ve Pentekost (Kutsal Ruh'un gönderilmesi) Bayramını birlikte kutluyorlardı.
Dördüncü yüzyılda, özel bir günde İsa'nın Göğe Yükselişi Bayramı'nın kutlandığı görülmeye başlanır. Seçilen gün, Paskalya'dan tam olarak 40 gün sonraydı. 40 “kutsal” sayısının temel saygınlığına ek olarak; Hristiyan'ın Paskalya'dan 40 gün sonra İsa'nın Göğe Yükselişi Bayramı'nı kutlamayı seçmesinin nedeni Elçilerin İşleri Kitabı'nda 1. bölümün 3. ayetinde bulunur: "İsa, ölüm acısını çektikten sonra birçok inandırıcı kanıtlarla elçilere dirilmiş olduğunu gösterdi. Kırk gün süreyle onlara görünerek Tanrı’nın Egemenliği hakkında konuştu."
Katolik Litürjisinde
Katolik Litürjisinde, İsa'nın Göğe Yükselişi Bayramı'nın anlamı hem İsa'nın dönüşünü hem de Hristiyan cemaatindeki kalıcı varlığını vurgular. İsa'nın cennete yükselişi, hem insanların hem de İsa'nın yüceltilmesi olarak görülür.
Kaynakça
- ^ The Catholic Source Book. Peter Klein (İngilizce). Harcourt Religion Publishers. 2000. ss. 88-89 ISBN 0-15-950653-0.
