Helenus

Yunan mitolojisinde Helenus (Eski Yunanca: Ἕλενος, Helenos, Latince: Helenus) kibar ve zeki bir kâhindi.[1]

Helenus çizimi

Mitoloji

İlk yıllar

İlk kaynaklarda, Helenus ve ikiz kardeşi Kassandra'ya, kulakları yılanlar tarafından yalandıktan sonra Apollon tarafından kehanet gücü verildi.[2] Helenus, Aleksandros (Paris) eve Yunan bir eş getirmesi durumunda (yani Helen ), Akhaların, Truva'ya yıkıp annesini ve kardeşlerini öldüreceğini tahmin etmiştir.[3]

Truva savaşı

Helenus, Homeros tarafından kahinlerin en büyüğü olarak tanımlanır. Hektor'a herhangi bir Yunan'a düelloda meydan okumasını tavsiye eder ve Telamon oğlu Aias düello teklifini kabul eder. Helenus, kardeşi Deiphobus ile birlikte Truva kuvvetlerinin üçüncü taburunu yönetti. Aynı zamanda kardeşi Hektor tarafından yönetilen ve Yunanları Truva'nın batısındaki ovalardan geri püskürten ve İlyada'daki kamplarına saldıran Truva kuvvetlerinin bir parçasıydı. Menelaos tarafından elinden yaralanır ve geri çekilmek zorunda kalır.

Truva Savaşı'nın son yılında, Helenus , kardeşi Paris'in ölümünden sonra Helen için kardeşi Deiphobus'a karşı yarıştı, ancak Helen, Deiphobus'a verildi. Kaybından hoşnutsuz olan Helenus, daha sonra Odysseus'un onu tutsak olarak aldığı İda Dağı'na inzivaya çekildi.[4] Odysseus'a Truva'yı nasıl ele geçireceğini söyler: Truva'dan Palladium'u çalarlarsa, Pelops'un kemiklerini Truva'ya getirirlerse ve Neoptolemos'u ( Akhilleus ve Sykros prensesi Deidamia'nın oğlu) ve Philoctetes'i (Herakles'in yay ve oklarına sahip kişi) savaşa dahil olursa, Truva Savaşını kazanacaklarını söyler.[5] Neoptolemos, Sykros'ta savaştan saklanmaktadır, ancak Yunanlar onu getirmeyi başarır.

Sonrası

Neoptolemus, Helenus'un baldızı ve Hektor'un dul eşi Andromache'yi Truva'nın düşüşünden sonra köle ve cariye olarak yanına almış ve Molossus, Pielus ve Bergama'nın babası olmuştur. Apollodorus'a göre Truva'nın düşüşünden sonra Helenus Neoptolemos ile birlikte gitti.[6] Helenus; Neoptolemos, Andromakhe ve onların çocukları Epirus ile seyahat etmiştir. Sonra Neoptolemos Butrint kentini kurmasına izin vermiştir.[7] Neoptolemos Epirus'tan ayrıldıktan sonra Andromakhe ve oğullarını Helenus'un yanında bırakmıştır.

Neoptolemos, Agamemmon'un oğlu Orestes tarafından öldürülmüştür.

Orestes'in eş olarak vadedilmesine rağmen, Neoptolemos'un evlendiği Menelaos ve Helen'in kızı Hermione üzerinde çıkan bir anlaşmazlıkta öldürüldü. Neoptolemos krallığı bölündüğünde, bu Helenus'un kral olarak Buthrotum'un yönetimini almasına yol açtı. "Priamos'un oğlu Helenus, Neoptolemus tahtına ve yatağına geçerek Yunan Epirus şehirlerinin kralı olur."[8][9]

Andromakhe'den Cestrinus, isimli oğlu olur[10] Cestrinus, efsanevi Truva Kralıdır ve Francus'un babasıdır. Bazı mitograflar, Helenus'un hem Deidamia[11] hem de Andromache[12] ile evlendiğini iddia ettiler, bu da Neoptolemos'un krallığı üzerindeki iddialarını pekiştirmesine yardımcı oldu.[11] Helenus, Aeneas'ın Roma'nın kurucusu olacağı kehanetinde bulunmuştur. Bu hikâye Virgilius'un Aeneis kitabında anlatılmıştır.

Diğer efsaneler

Bir başka kaynakta, Helenus, Truva Savaşı'ndan sonra annesi Hekabe'yi aldı ve Chersonese'ye geçtiler. Hekabe burada fahişe olmuştur. Helenus, onu şimdi Fahişenin Mezarı olarak adlandırılan yere gömmüştür.[13]

Efsanenin bir versiyonunda, Agamemnon Truva'ya yıkmaya yardım eden tüm hainleri topladı ve Truva'nın yağmalanmasından sonra onlara verdiği sözleri yerine getirdi. Bunlardan ikisi, Priamos'a her zaman barış için yalvaran Helenus ve Kassandra'ydı. Helenus, Akhilleus'un cesedinin gömülmek üzere göndermiştir. Böylece, Agamemnon, konseyin tavsiyesine uyarak Helenus ve Kassandra'ya özgürlüklerini verdi. Sonra Helenus, Hekabe ve Andromakhe'nin onu her zaman nasıl sevdiklerini hatırlayarak, Agamemnon'la onlar adına aracılık etti. Böylece, onlar da konseyin tavsiyesi ile özgürlüklerini kazanmıştır. Bu dördünün Trakya'daki Chersonese'ye göç ettikleri ve buraya bin iki yüz müridi ile yerleştikleri söylenmektedir.[14]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  • Apollodorus, Sir James George Frazer tarafından İngilizce Çevirili Kütüphane, FBA, FRS in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; Londra, William Heinemann Ltd. 1921. ISBN 0-674-99135-4 . Perseus Digital Library'deki çevrimiçi versiyonu. 12 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Yunanca metin aynı web sitesinde mevcuttur 27 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. .
  • Truva Savaşı'ndan Dares Phrygius. Richard McIlwaine Frazer, Jr. (1931-) tarafından çevrilen Girit Dictys ve Frigyalı Cesaret Günlükleri. Indiana Üniversitesi Yayınları. 1966. theio.com'da çevrimiçi sürüm 5 Ekim 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Euripides, Whitney J. Oates ve Eugene O'Neill, Jr. tarafından iki cilt halinde düzenlenen The Complete Greek Drama. 1. Hecuba, EP Coleridge tarafından çevrildi. New York. Rastgele ev. 1938. Perseus Digital Library'deki çevrimiçi versiyonu. 22 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Euripides, Euripidis Fabulae. cilt 1 . Gilbert Murray. Oxford. Clarendon Press, Oxford. 1902. Yunanca metin Perseus Dijital Kütüphanesinde mevcuttur 23 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. .
  • Gaius Julius Hyginus, The Myths of Hyginus'tan Fabulae, Mary Grant tarafından çevrildi ve düzenlendi. Hümanistik Çalışmalarda Kansas Üniversitesi Yayınları. Topos Metin Projesi'nin çevrimiçi versiyonu. 10 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Marcus Tullius Cicero, Charles Duke Yonge (1812-1891) tarafından tercüme edilen MT Cicero'nun İncelemelerinden Tanrıların Doğası, 1878 Bohn baskısı. Topos Metin Projesi'nin çevrimiçi versiyonu. 9 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Marcus Tullius Cicero, De Natura Deorum. O. Plasberg. Leipzig. Teubner. 1917. Latince metin Perseus Dijital Kütüphanesinde mevcuttur 28 Haziran 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. .
  • Pausanias, WHS Jones, Litt tarafından İngilizce Çeviri ile Yunanistan'ın Tanımı. D. ve HA Ormerod, MA, 4 Ciltte. Cambridge, MA, Harvard University Press; Londra, William Heinemann Ltd. 1918.0-674-99328-4ISBN'si 0-674-99328-4 . Perseus Digital Library'deki çevrimiçi versiyon 27 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Pausanias, Graeciae Descriptio. 3 cilt . Leipzig, Teubner. 1903. Yunanca metin Perseus Dijital Kütüphanesinde mevcuttur 20 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. .
  • Publius Vergilius Maro, Aeneid. Theodore C. Williams. trans. Boston. Houghton Mifflin Şirketi 1910. Perseus Digital Library'deki çevrimiçi versiyonu. 24 Eylül 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Publius Vergilius Maro, Bucolics, Aeneid ve Georgics . JB Greenough. Boston. Ginn & Co. 1900. Latince metin Perseus Dijital Kütüphanesinde mevcuttur 8 Eylül 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. .
  • Sophocles, The Philoctetes of Sophocles, giriş ve notlar ile Sir Richard Jebb tarafından yazılmıştır. Cambridge. Cambridge Üniversitesi Yayınları. 1893. Perseus Digital Library'deki çevrimiçi versiyonu. 27 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Sofokles, Sofokles. Cilt 2: Ajax. Elektra. Trachiniae. Philoktetes F. Storr tarafından İngilizce tercümesi ile. Loeb klasik kütüphanesi, 21. Francis Stor. Londra; New York. William Heinemann Ltd.; Macmillan Şirketi. 1913. Yunanca metin Perseus Dijital Kütüphanesinde mevcuttur 30 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. .
  1. ^ Sophocles, Philoctetes 1338; Euripides, Hecuba 89; Cicero, De Natura Deorum 2.7; Dares Phrygius, 12; Hyginus, Fabulae 128
  2. ^ D-scholia on Homeric scholarship
  3. ^ Dares Phrygius, History of the Fall of Troy 7
  4. ^ Sophocles, Philoctetes 606 & 1388; Apollodorus, Epitome 5.9
  5. ^ Apollodorus, Epitome 5.10
  6. ^ The Epic Cycle. Oxford University Press. 2013. s. 263. 
  7. ^ Apollodorus, Epitome 6.12 & 13; Pausanias, Graeciae Descriptio 1.11.1 & 2.23.6
  8. ^ The Aeneid. Penguin Books, David West. 1990. ss. 65, line 292. 
  9. ^ Virgil, Aeneid 3.295–296
  10. ^ Pausanias, Graeciae Descriptio 1.11.1 & 2.23.6
  11. ^ a b Apollodorus, Epitome 6.13
  12. ^ Pausanias, Graeciae Descriptio 2.23.6
  13. ^ Apollodorus, Epitome 5.23  
  14. ^ Dares Phrygius, History of the Fall of Troy 42–44