Yunus Suresi

Yunus Suresi (Arapça: سورة يونس) Kur'an'ın onuncu suresidir.^[1] Sure 109 ayetten oluşur.^[2]

Sure, adını ayrıntıları Saffat Suresi 139-148. ayetlerinde ve bazı hadislerde anlatılan Yunus kıssasından almıştır.^[3] 40, 94, 95 ve 96. ayetler Medine döneminde, diğerleri Mekke döneminde indirildiğine inanılmaktadır.

Konuları

Sure bunlar hikmet dolu bir kitabın ayetleridir ifadesi ile başlar.^[4] Daha sonraki ayetlerde içlerinden birinin Allah'ın elçisi olarak görevlendirilmesini inanmayanların şaşkınlıkla karşıladığı ifade edilir. Allah'ın yer ve göğü yarattığı, işleri düzene koyduğu, güneşi ışıklı, ayı aydınlık kıldığı, inanan bir toplum için bunların birer delil olduğu hatırlatılır. Surede ayrıca Allah’ın rahmetinin gazabına üstün olduğu vurgulanmaktadır. Surede, Yunus, Nuh ve Musa peygamberler ile bunların kavimlerinin kıssalarına yer verilmektedir.

Yunus kıssası

Kıssaya göre Ninova halkına peygamber olarak gönderilen Yunus, Tanrı'nın izni olmadan Ninova'dan ayrılıp Akdeniz kenarına kadar giderek bir gemiye binmiş, ancak gemi denizin ortasına geldiğinde bir fırtına çıkmış, gemidekiler orada uğursuz birinin olduğunu, O'nu denize atarak fırtınadan kurtulacaklarını düşünmüşler. Çekilen kur'a Yunus peygambere çıkmış ve Onu denize atmışlar. Hadislerde onu yutan balığın Yunus'la birlikte önce Nil nehri, sonra Fars denizi, sonra da Betaik denizine gittiği, sonra da Dicle'ye götürüp sahile fırlattığı, burada üzerine bitirilen yaktin ağacının dibinde gölgelenip dinlendiği, bu mucizeyi gören Ninova halkının imana gelişi anlatılır.

Ayrıca bakınız

• Saffat Suresi

Kaynakça

Dış bağlantılar