Benedyktyn (likier)

Ten artykuł od 2018-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Benedyktyn lub benedyktynka – likier złożony z ponad 40 rozmaitych ziół i korzeni^[1], sporządzany od początku XVI w. do czasów rewolucji francuskiej przez benedyktynów z klasztoru Fécamp we Francji. Pierwotna receptura Benedictine D. O. (popularnie zwanej benedyktynką) opracowana została w 1510 r. przez włoskiego mnicha przebywającego w klasztorze Benedyktynów w Normandii. Początkowo trunek miał być lekiem na malarię.

Od XIX w. likier produkuje się ze spirytusu, miodu, karmelu, syropu cukrowego oraz wyciągów, destylatów i nalewów na ziołach, takich jak kolendra, hyzop lekarski, anżelika, gałka muszkatołowa, goździki, herbata i melisa.

Benedyktynkę podaje się w kieliszkach koniakowych, najczęściej bez żadnych dodatków. Likier ma bursztynową barwę oraz słodki, miodowy posmak. Zalicza się go do najlepszych na świecie likierów.

Przypisy