Seán O’Malley

Seán Patrick O’Malley
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Seán O’Malley (2017)
Herb duchownego Quodcumque dixerit facite
Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie
Kraj działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1944
Lakewood

Arcybiskup metropolita bostoński
Okres sprawowania

od 2003

Przewodniczący Papieskiej Komisji
ds. Ochrony Osób Małoletnich
Okres sprawowania

od 2014

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

kapucyni

Śluby zakonne

14 lipca 1965

Prezbiterat

29 sierpnia 1970

Nominacja biskupia

30 maja 1984

Sakra biskupia

2 sierpnia 1984

Kreacja kardynalska

24 marca 2006
Benedykt XVI

Kościół tytularny

Matki Bożej Zwycięskiej w Rzymie

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (Portugalia)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 sierpnia 1984

Miejscowość

Charlotte Amalie

Miejsce

katedra św. Piotra i Pawła

Konsekrator

Edward John Harper

Współkonsekratorzy

James Hickey
Eugene Marino

Konsekrowani biskupi
John Dooher 12 grudnia 2006
Robert Hennessey 12 grudnia 2006
Arthur Kennedy 14 września 2010
Peter Uglietto 14 września 2010
Donald Lippert 4 lutego 2012
Robert Deeley 4 stycznia 2013
Paul Russell 3 czerwca 2016
Mark O’Connell 24 sierpnia 2016
Robert Reed 24 sierpnia 2016
William Byrne 14 grudnia 2020
Cristiano Borro Barbosa 3 lutego 2024
James Ruggieri 7 maja 2024
Współkonsekrowani biskupi
Elliot Thomas 12 grudnia 1993
Adalberto Martínez 8 listopada 1997
George William Coleman 22 lipca 2003
Salvatore Matano 19 kwietnia 2005
Jerome Feudjio 17 kwietnia 2021

Seán Patrick O’Malley OFMCap (ur. 29 czerwca 1944 w Lakewood) – amerykański duchowny rzymskokatolicki, kapucyn, doktor literatury hiszpańskiej i portugalskiej, biskup koadiutor diecezji Saint Thomas w latach 1984–1985, biskup diecezjalny Saint Thomas w latach 1985–1992, biskup diecezjalny Fall River w latach 1992–2002, biskup diecezjalny Palm Beach w latach 2002–2003, arcybiskup metropolita bostoński od 2003, kardynał prezbiter od 2006, członek Rady Kardynałów od 2013, przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Ochrony Małoletnich od 2014, szef zarządu Fundacji Papieskiej od 2018.

Życiorys

Syn Theodore’a i Mary Louise z domu Reidy.

Wstąpił do zakonu kapucynów – śluby zakonne złożył 14 lipca 1965. Kształcił się w St. Fidelis Seminary w Butler, kolegium zakonnym w Waszyngtonie oraz na Katolickim Uniwersytecie Ameryki w Waszyngtonie. Uzyskał stopień doktora z literatury hiszpańskiej i portugalskiej. Święcenia kapłańskie przyjął 29 sierpnia 1970 z rąk Johna McDowella, biskupa pomocniczego diecezji Pittsburgh.

W latach 1969–1973 wykładał na Katolickim Uniwersytecie Ameryki. Pracował następnie w archidiecezji waszyngtońskiej jako duszpasterz osób pochodzenia hiszpańskiego, portugalskiego i haitańskiego. W czerwcu 1984 został mianowany biskupem koadiutorem diecezji Saint Thomas na Wyspach Dziewiczych. Sakry biskupiej udzielił mu 2 sierpnia 1984, w katedrze Świętych Piotra i Pawła w Charlotte Amalie, Edward John Harper, biskup tej diecezji (z towarzyszeniem Jamesa Hickeya, arcybiskupa waszyngtońskiego oraz Eugene Marino, biskupa pomocniczego waszyngtońskiego). W październiku 1985 objął rządy w diecezji po przejściu biskupa Harpera na emeryturę. W czerwcu 1992 przeszedł na stolicę biskupią Fall River, a we wrześniu 2002 na stolicę biskupią Palm Beach. Na specjalne papieskie zaproszenie uczestniczył w Sesji Specjalnej Światowego Synodu Biskupów ds. Oceanii w Watykanie jesienią 1998. Był również wizytatorem seminariów duchownych w Ameryce Środkowej i na Karaibach.

W lipcu 2003 zastąpił kardynała Bernarda Law na czele archidiecezji bostońskiej. W lutym 2006 papież Benedykt XVI ogłosił jego nominację kardynalską, w marcu 2006 na uroczystości konsystorza O’Malley otrzymał tytuł kardynała prezbitera Santa Maria della Vittoria. Od września 2006 jako jeden z nielicznych kardynałów na świecie rozpoczął prowadzenie bloga, w którym raz na tydzień komentuje bieżące wydarzenia z życia Kościoła lokalnego i powszechnego, w których brał osobisty udział.

Uczestniczył w konklawe 2013, na którym wybrano papieża Franciszka.

Decyzją papieża Franciszka od 13 kwietnia 2013 jest członkiem grupy dziewięciu kardynałów doradców (Rada Kardynałów), którzy służą radą papieżowi w zarządzaniu Kościołem i w sprawach reformy Kurii Rzymskiej[1].

Od 22 marca 2014 jest przewodniczącym nowo powołanej Papieskiej Komisji Ochrony Małoletnich[2].

30 października 2018 został wybrany szefem zarządu Fundacji Papieskiej, zastępując na tym stanowisku kard. Donalda Wuerla[3].

Odznaczenia

Przypisy

  1. Biuletyn watykański z 13.04.2013. press.catholic.va. [dostęp 2013-04-13]. (wł.).
  2. Watykan: powstała Papieska Komisja ds. Ochrony Nieletnich [online], pl.radiovaticana.va [dostęp 2017-11-26]  (pol.).
  3. Kardynał znany z walki z pedofilami został szefem papieskiej fundacji. deon.pl, 6 listopada 2018. [dostęp 2018-11-06].
  4. Mark Labbe: Portugal presents Cardinal O'Malley with highest national honor. thebostonpilot.com, 22 lipca 2016. [dostęp 2018-11-06]. (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Nota biograficzna Seána Patricka O’Malleya na stronie archidiecezji bostońskiej. [dostęp 2023-06-29]. (ang.)
  • Nota biograficzna Seána Patricka O’Malleya na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2023-06-29]. (wł.)
  • Seán Patrick O’Malley w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy  [dostęp 2023-06-29] (ang.)
  • Seán O’Malley [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-03-24]  (ang.).
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Biskupi i arcybiskupi Bostonu
Ordynariusze
Metropolici (od 1875)
  • p
  • d
  • e
Amerykańscy kardynałowie
Zmarli kardynałowie
Byli kardynałowie
Żyjący kardynałowie
bez uprawnień elektorskich
Żyjący kardynałowie elektorzy

w nawiasach podano rok kreacji kardynalskiej

  • p
  • d
  • e
Amerykańscy arcybiskupi metropolici
  • p
  • d
  • e
Kardynał
biskup
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
prezbiter
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
diakon
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Powiązane
byli
kardynałowie

Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat