Sebastiano Antonio Tanara

Kardynał biskup

Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1650
Rzym

Data i miejsce śmierci

5 maja 1724
Rzym

Dziekan Kolegium Kardynalskiego

Okres sprawowania

1721-1724

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Nominacja biskupia

28 kwietnia 1687

Kreacja kardynalska

12 grudnia 1695
Innocenty XII

Kościół tytularny

Ostia

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

12 grudnia 1695

Konsekrator

Alphonse de Berghes

Współkonsekratorzy

Jean-Ferdinand Van Beughem
Pierre van den Perre

Konsekrowani biskupi
Bartholomaeus Olivieri	1696
Onofrio Montesoro	1696
Scipio Carocci	1696
Bonaventura Poerio	1697
Giovanni Francesco Barbarigo	1698
Alessandro Carlo Gaetano Varano	1698
Giovanni Vincenzo de Filippi	1698
Sebastiano Feoli	1698
Francesco Morgioni	1698
Alessandro Roncovieri	1700
Antonio Felice Marsili	1702
Giovanni Francesco Maria Poggi	1703
Alessandro Francesco Codebò	1716
Giovanni Tommaso Maria Marelli	1716
Stefano Fogliani	1717
Domenico Antonio Cirillo	1718
Domenico Maria de Liguori	1718
Giovanni Battista Costantino	1718
Domenico Antonio Menafra	1718
Gioacchino Francesco Caprini	1718
Giacomo Falconi	1718
Eustachio Palma	1718
Didaco Di Pace	1718
Giovanni Paolo Torti Rogadei	1718
Felix Solazzo Castriotta	1721
Caietanus de’ Cavalieri	1722

Sebastiano Antonio Tanara (ur. 10 kwietnia 1650 w Rzymie, zm. 5 maja 1724 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

Studiował prawo na uniwersytecie w Bolonii. W młodości wiele podróżował po Europie. Papież Klemens X w 1675 mianował go internuncjuszem we Flandrii (był nim do 1687). Pełniąc tę funkcję udał się z tajną misją do katolickiego króla Anglii Jakuba II w celu rekatolicyzacji tego kraju. W 1687 został wyświęcony na tytularnego arcybiskupa Damaszku, a w następnych latach był nuncjuszem w Kolonii (1687-90), Portugalii (1690-92) i Austrii (1692-95). W 1695 Innocenty XII kreował go kardynałem prezbiterem Santi Quattro Coronati. Uczestniczył w konklawe 1700. Wybrany wówczas papież Klemens XI mianował go prefektem Świętej Kongregacji Kościelnych Immunitetów. Był legatem w Urbino (1703-15) oraz opatem Nonantola. Kardynał biskup Frascati 1715-21. W marcu 1721 jako najstarszy rangą kardynał biskup rezydujący w Rzymie objął diecezję Ostia e Velletri wraz z funkcją dziekana Kolegium Kardynałów. Przewodniczył konklawe 1721. Podczas konklawe 1724 ciężko zachorował i zmarł jeszcze przed wyborem nowego papieża Benedykta XIII.

Bibliografia

http://cardinals.fiu.edu/bios1695.htm#Tanara

Dziekani Kolegium Kardynałów

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1404–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)

Prefekci Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów

Prefekci Kongregacji	Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Garzia Millini (1629) Berlinghiero Gessi (1629–1639) Giovanni Battista Pamphili (1639–1644) Marzio Ginetti (1644–1671) Federico Borromeo (1671-1673) Gaspare Carpegna (1673–1714) Sebastiano Antonio Tanara (1718–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Giorgio Spinola (1726–1739) Giacomo Lanfredini (1739–1741) Giovanni Battista Spinola (1741–1752) Raniero d’Elci (1752–1761) Gaetano Fantuzzi (1761–1778) Gennaro Antonio de Simone (1779–1780) Vitaliano Borromeo (1781–1793) Luigi Valenti Gonzaga (1793–1808) Bartolomeo Pacca (1809–1818) Emmanuele de Gregorio (1818–1820) Annibale della Genga (1820–1823) Carlo Maria Pedicini (1826–1830) Giacomo Filippo Fransoni (1830–1834) Benedetto Barberini (1834–1863) Fabio Maria Asquini (1863–1872) Filippo Maria Guidi (1872–1879)
Prefekci Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego	Prospero Caterini (1879–1881) Lorenzo Nina (1881–1885) Luigi Serafini (1885–1893) Angelo Di Pietro (1893–1902) Vincenzo Vannutelli (1902-1908)

Prefekci Kongregacji