Giorgio Spinola

Giorgio Spinola

Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	5 czerwca 1667 Genua
Data i miejsce śmierci	17 stycznia 1739 Rzym
Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	10 maja 1721–7 marca 1724
Prefekt Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów
Okres sprawowania	1726–1739
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	6 czerwca 1706
Prezbiterat	13 czerwca 1706
Sakra biskupia	7 czerwca 1711
Kreacja kardynalska	29 listopada 1719 Klemens XI
Kościół tytularny	biskup Palestriny
Multimedia w Wikimedia Commons

Giorgio Spinola (ur. 5 czerwca 1667 w Genui, zm. 17 stycznia 1739 w Rzymie^[1]) – włoski kardynał.

Życiorys

Był synem Cristofora Spinoli i Ersilii Centurione^[1]. Początkowo studiował literaturę w kolegium jezuickim w Sienie, a następnie na tamtejszym uniwersytecie, w 1691 uzyskał stopie doktora utroque iure^[1]. Po ukończeniu studiów został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i prałatem papieskim^[1]. W 1695 został wicelegatem w Ferrarze oraz konsultorem rzymskiej inkwizycji^[1]. W latach 1696-1699 był gubernatorem w Civitavecchia i superintendentem w Corneto^[1]. Od 1699 do 1701 był gubernatorem w Viterbo, a od 1701 do 1703 – w Perugii^[1]. 6 czerwca 1706 przyjął święcenia diakonatu, a tydzień później prezbiteratu^[2]. 1 czerwca 1711 został wybrany arcybiskupem tytularnym Cezarei Kapadockiej, a sześć dni później przyjął sakrę^[2]. Tego samego roku został mianowany nuncjuszem apostolskim w Hiszpanii, a dwa lata później w Austrii^[2]. 29 listopada 1719 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Agnetis extra moenia^[2]. Od 10 maja 1721 do 7 marca 1724 był sekretarzem stanu^[2]. Od 20 lutego 1726 przez roczną kadencję pełnił rolę kamerlinga Kolegium Kardynałów^[1]. Był także prefektem Kongregacji ds. Immunitetów Kościelnych, legatem w Bolonii i protektorem zakonu kamedułów^[1]. Podczas nieobecności kardynała Annibale Albaniego (1736-1737), Spinola pełnił w zastępstwie rolę kamerlinga^[1]. 3 sierpnia 1738 został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Palestriny^[2].

Przypisy