Girolamo Rusticucci

Girolamo Rusticucci
Kardynał biskup
Ilustracja
Herb duchownego Praesidium Patriaeque Decus
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

styczeń 1537
Cartoceto

Data i miejsce śmierci

14 czerwca 1603
Rzym

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania

1566–1572

Biskup Senigallia
Okres sprawowania

1570-1577

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

26 listopada 1570

Kreacja kardynalska

17 maja 1570
Pius V

Kościół tytularny

S. Susanna
S. Maria in Trastevere
biskup Porto-Santa Rufina

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

26 listopada 1570

Konsekrator

Marco Antonio Maffei

Współkonsekratorzy

Francesco Rusticucci
Giuseppe Pamphilj

Konsekrowani biskupi
Claude Sozomene 1583

Girolamo Rusticucci (ur. w styczniu 1537 w Cartoceto, zm. 14 czerwca 1603 w Rzymie[1]) – włoski kardynał.

Życiorys

Był synem Ludovica Rusticucciego i Diamante Leonardi[1]. Studiował literaturę i retorykę, a następnie w 1557 udał się do Rzymu, gdzie został osobistym sekretarzem kardynała Michele Ghislieriego[1]. Wkrótce potem został protonotariuszem apostolskim, a w 1566 – sekretarzem stanu[1]. 17 maja 1570 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Susanna[2]. 16 czerwca tego samego roku został wybrany biskupem Senigallii, a 26 listopada przyjął sakrę[2]. W tym czasie pełnił także misje legackie we Francji i Hiszpanii, by zmobilizować państwa do krucjaty przeciw Turkom[1]. 29 listopada 1577 zrezygnował z funkcji biskupa[1]. W 1588 został mianowany wikariuszem generalnym Rzymu i pełnił ten urząd do śmierci[1]. W latach 1590-1593 pełnił także rolę kamerlinga Kolegium Kardynałów[1]. Od 18 września 1597 do promocji do rangi kardynała biskupa i objęcia diecezji suburbikarnej Albano (30 marca 1598), był kardynałem protoprezbiterem[1]. 21 lutego 1600 został biskupem Sabiny, a 19 lutego 1603 – biskupem Porto-Santa Rufiny[2]. W związku z tym, od lutego do czerwca 1603 był subdziekanem Kolegum Kardynałów[1].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j Rusticucci, Girolamo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-17]. (ang.).
  2. a b c Girolamo Cardinal Rusticucci. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-10-17]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Do roku 1378
Wielka schizma
Obediencja rzymska
Obediencja awiniońska
  • Pierre de Monteruc (do 1385)
  • Guillaume d’Aigrefeuille (1385–1401)
  • Leonardo Rossi da Giffoni (1401–1407)
  • Pierre de Thury (1407–1408)
  • Pierre Ravat (1408–1417)
  • Juan Martínez de Murillo (1417)
Obediencja pizańska
Od 1415
  • p
  • d
  • e
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej
(1551–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej
(1644-1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej
(od 1829)

  1. w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII
  • p
  • d
  • e
Wikariusze
przed 1558
  • Giovanni Marsicano (1106/1107)
  • Pietro Senex (1115, 1117–1120)
  • Corrado Demetri (1130–1137[A])
  • Gregorio Centu (1160)
  • Juliusz (1161–1164)
  • Giovanni da Sutri (1164–1165, 1177)
  • Walter (1167–1168)
  • Gerardo (1184–1188)
  • Ottaviano di Paoli (1198)
  • Pietro Gallocia (1206)
  • Pietro Sasso (1217)
  • Romano Bonaventura (1236)
  • Giacomo Pecoraria (1238)
  • Stefano Conti (1245–1251)
  • Riccardo Annibaldi (1252)
  • Tommaso Fusconi di Berta (1260)
  • Giovanni Colonna (1262)
  • Tommaso da Lentini (1264)
  • Aldobrandino Cavalcanti (1272)
  • Latino Malabranca Orsini (1279)
  • Bartolomeo di Grosseto (1288)
  • Giovanni di Iesi (1290, 1295)
  • Salvo di Recanati (1291)
  • Lamberto di Veglia (1296)
  • Alemanno di Tiro e Oristano (1299)
  • Ranuccio di Cagliari (1301)
  • Niccolò Alberti (1302)
  • Giovanni di Osimo (1303)
  • Giacomo di Sutri (1303)
  • Guittone Farnese (1307)
  • Isnardo Tacconi (1309)
  • Ruggero da Casole (1313)
  • Giovanni di Nepi (1317)
  • Andrea di Terracina (1322, 1325)
  • Angelo Tignosi (1324, 1325)
  • Giovanni Pagnotta (1334, 1335)
  • Nicola Zucci (1341)
  • Raimondo di Rieti (1343)
  • Ponzio di Orvieto (1348, 1349)
  • Giovanni di Orvieto (1361)
  • Pietro Boerio (1365)
  • Giacomo di Muti (1369)
  • Luca Gentili Ridolfucci (1375)
  • Stefano Palosi (1380)
  • Gabriele Gabrieli (1383)
  • Lorenzo Corvini (1389)
  • Giovanni di San Paolo fuori le Mura (1392)
  • Francesco Scaccani (1394, 1399)
  • Paolo di Francesco di Roma (1405, 1407)
  • Francesco di San Martino (1411)
  • Giacomo Isolani (1414–1418)
  • Sante di Tivoli (1420, 1421, 1424)
  • Nicola Lazzaro di Guinigi (1427)
  • Daniele Gari Scotti (1431)
  • Gasparre di Diano (1431)
  • Stefano di Volterra (1434)
  • Genesio di Cagli (1435)
  • Andrea di Osimo (1437)
  • Giosuè Mormile (1441)
  • Onofrio Francesco (1444)
  • Roberto Cavalcanti (1447, 1448)
  • Berardo Eroli (1449)
  • Francesco de Lignamine (1458, 1459)
  • Giovanni Neroni (1461, 1462)
  • Nicola Trevisano (1479, 1487)
  • Leonardo di Albenga (1485)
  • Giacomo Botta (1486, 1489)
  • Jaime Serra i Cau (1492, 1494)
  • Pietro Gamboa (1501)
  • Pietro Accolti (1505)
  • Domenico Giacobazzi (1511)
  • Andrea Giacobazzi (1520)
  • Paolo Capizucchi (1521)
  • Bartolomeo Guidiccioni (1539)
  • Pomponio Cecci (1540)
  • Filippo Archinto (1542)
  • Ludovico Beccadelli (1554)
  • Pietro di Lucera (1555)
  • Virgilio Rosario (1555)
Wikariusze
od 1558
  1. urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152